ନାରୀ ଶିକ୍ଷା

ଆସ ଆସ ମୋର ଭାଇ ଭଉଣୀ,

କହିବି ତୁମକୁ ଗୋଟେ କାହାଣୀ ।

ମୀନା ବୋଲି ଜଣେ ଝିଅଟି ଥିଲା ,

ମାଆ ବାପାଙ୍କର ଅଟଇ ଗେହ୍ଲା ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ମୀନା ବଡ଼ ହୋଇଲା ,

ପାଠ ପଢିବାକୁ ମନ ସେ କଲା ।

ନାହିଁ କଲେ ମାଆ ସ୍କୁଲ ଯିବୁନି ,

ଝିଅ ମାନେ କେହି ପାଠ ପଢେନି ।

ମନ ଦୁଃଖେ ମୀନା ଘରେ ବସିଲା ,

ମୁହଁ ଲୁଚାଇ ସେ କେତେ କାନ୍ଦିଲା ।

ବାପା ଦେଖିଦେଲେ ଶୁଖିଛି ମୁହଁ,

କି ହୋଇଛି ତୋର ମୋତେ ତୁ କହ ।

ମୀନା ପାଖୁ ବାପା ସବୁ ଶୁଣିଲେ ,

ଗାଁ ଭିତରକୁ ଚାଲି ସେ ଗଲେ ।

ଇସ୍କୁଲ ଦିଦି ଙ୍କୁ ଆଣିଲେ ଡାକି ,

ବୁଝାଇଲେ ଦିଦି ମାଆଙ୍କୁ ଦେଖି ।

ଆଜିକାଲି ଝିଅ ନାହିଁ ପଛରେ ,

ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରେ ସିଏ ରହେ ଆଗରେ ।

ଝିଅବି ପଢିବ ପୁଅ ସାଥିରେ ,

ଜୀବନ ଗଢିବ ନିଜ ହାତରେ ।

ମାଆ ବୁଝିଗଲେ ମନ ଖୁସିରେ ,

ବହି ଧରାଇଲେ ମୀନା ହାତରେ ।

ପାଠ ପଢି ଆମେ ସ୍ବାକ୍ଷର ହେବା ,

ନିଜ ଜୀବନକୁ ନିଜେ ଗଢିବା ।

ନାରୀ ସ୍ବାକ୍ଷରତା ବଢିବ ଯେତେ ,

ଦେଶର ଉନ୍ନତି ହୋଇବ ସେତେ ।