ହୃଦୟ ଖୋଜୁଛି ପବିତ୍ରତା

ବନ ପାହାଡ଼ରେ ଜଳୁଥିବା ନିଆଁ

ଦୂରରୁ ଦିଶେ ଆଖିକୁ

ହୃଦୟ ଜଳିଲେ ଦିକି ସିକି ହୋଇ

ଦିଶିବନି କାହାରିକୁ ।

ବିଷୟ ଜଞ୍ଜାଳ ଅନ୍ୟାୟ ଅକର୍ମ

ପାପ ତାପ କଳମଷ

ହୃଦୟକୁ କରେ ବିଦୀର୍ଣ ଅଥୟ

ଉଦଗାରଇ ଅଗ୍ନି ବିଷ ।

ପରିବେଶ ହେଲେ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

ଜୀବନ ହୁଏ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ

ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ ଶାନ୍ତି ଶତଦଳ

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସୁଧା ପ୍ରେମ ।

ହସି ଉଠେ ପ୍ରାଣ ଉଲ୍ଲାସ ଆନନ୍ଦେ

ଉଛୁଳେ ସ୍ୱର ମଧୁର

ଆମ୍ର ତୋଟା ମାଳେ ମହକେ ବଉଳ

ଶୁଭେ କୋକିଳର ସ୍ୱର ।

ବରଷଇ ମେଘ ଆସଇ ବସନ୍ତ

ବହେ ଅମୃତର ଧାରା

ନଦୀ ଓ ନିର୍ଝର ପ୍ରବହେ ସ୍ୱସ୍ତିକେ

ବିମଳ ହୁଅଇ ଧରା ।

ସ୍ୱ।ର୍ଥର ଅନଳ ଦାବାନଳ ପ୍ରାୟ

ଯାଉଅଛି ଘୋଟି ବ୍ୟାପି

ପ୍ରଦୂଷିତ ଏବେ ପଞ୍ଚ ମହାଭୂତ

ହୃଦୟ ହୁଏ ସନ୍ତାପି ।

ଅତି ଆଧୁନିକ ବିଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ

ହରାଇ ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି

ବସିଛି ଯେ ଡାଳେ ହାଣିଦିଏ ମୂଳ

ମୂର୍ଖ କାଳିଦାସ ପରି ।

ବିନା ପରିଶ୍ରମରେ ଅସାଧୁ ଉପାୟେ

ଅରଜୁଛି କଳାଧନ

ପର ତଣ୍ଟି ଚିପି ଦେବସ୍ୱ ପରସ୍ୱ

କରୁଛି ଅପହରଣ ।

ଚରିତ୍ର ଗଠନ ଉତ୍ତମ ସ୍ୱଭାବ

ଆଦର୍ଶ ନୈତିକ ଶିକ୍ଷା

ଦୁର୍ଲଭ ସପନ ମଣିଷ ଜୀବନେ

ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ବିଷମତା ।

ହୃଦ ସରୋବରେ ଅନାବନା ଦଳ

ମାଡ଼ିଯାଏ କଳା ଛାଇ

ଫୁଟିବ କେମିତି ଉତ୍କର୍ଷେ ଉତ୍ପଳ

ସ୍ୱପ୍ନମୟୀ ନୀଳ କଇଁ ।

ହୃଦୟ ଖୋଜୁଛି ପବିତ୍ରତା ଯତ୍ନ

ସତ କର୍ମ ପୁର୍ନୋଦ୍ଧାର

ବିକଶୁ ନୀଳିମା ପ୍ରଶାନ୍ତ କମଳ

ବହୁ ଶାନ୍ତି ସୁଧା ନୀର ।