ହୃଦୟ ବିଚ୍ଛେଦ

ଆଜି କ୍ଲାନ୍ତ ଏହି ହାଡ଼ ମାଂସରେ ଗଢ଼ା ଶରୀର, 

ଯୁଝି ଯୁଝି କେତେ ଚାଲିବ ଭାବି ମନ ହୁଏ ଅସ୍ଥିର |

ପାଇଛି ଜୀବନ ସିନା, ନୁହେଁ ସିଏ ଶାନ୍ତ ନଦୀର ଧାର, 

ନୁହେଁ ସିଏ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବାଲୁକା ପ୍ରାନ୍ତର ଶୁଷ୍କ ଏକ ମରୁଭୂମିର |

ନୁହେଁ ସିଏ ସୁନ୍ଦର ସୁଗନ୍ଧିତ ଶଯ୍ୟା ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ପୁଷ୍ପଙ୍କର, 

ନୁହେଁ ସିଏ କେଉଁ ଅବା ବେଳାଭୂମି ଅନନ୍ତ ସୁନୀଳ ସାଗରର |

ଜନ୍ମରୁ ମୃତ୍ୟୁ ଅଟେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସୀମାରେଖା କିଛି ସମୟର, 

ବଢି ବଢି ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ ପାଇ ଆଲୋକ କିରଣ ଆଶାର |

ସେଇ ଆଶା ବାନ୍ଧଇ ମନେ କାମନାର ବସା କେତେ ସ୍ୱପ୍ନର, 

ଯୁଝିବାକୁ ହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହ ଏଠି ବାରମ୍ବାର |

ଖାଲି ଦୁଃଖ ନୁହେଁ ସୁଖ ବି ମିଳିଥାଏ ହୋଇ ସାଥୀ ତାହାର, 

କିନ୍ତୁ ଜଣା ପଡେ ନାହିଁ, ରହେ ସିଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସାଙ୍ଗର |

ସେଥିପାଇଁ ବୁଝେ ନାହିଁ ଏହି ମନ, ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ବହୁବାର, 

କେତେ ବା ସହିବ ସିଏ ଯାତନା ଏହି ହୃଦୟହୀନ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ?

ଜନମ ହୋଇ ଧରିଛି ସିଏ କର୍ମର କାତ ଜୀବନ ନୌକାର, 

ପାରିହେବ ଭାବି କର୍ମ ନୌକାରେ ସହଜେ, ଧାର ସମୟ ବୈତରଣୀର |

ମାରୁଛି କାତ ସିଏ ବେଗେ ପାରି ହେବା ପାଇଁ ହେଉଛି କାତର, 

କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇ ଥକି ଯାଏ, ଯେବେ ପାଏ ନାହିଁ କାତ ତାହାର |

ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ ସିଏ, ଦେଖି ପାରେ ନାହିଁ ସମୟର ଠାର, 

ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ ସମୟ ଆସିଛି କରିବ ହୃଦୟ ବିଚ୍ଛେଦ ତାହାର |

ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲା ସିଏ କେବେ ଏହି ହୃଦୟ ବିଚ୍ଛେଦ ପାଇଁର, 

କହିବ କାହାକୁ ?ଏଠି କିଏବା ଶୁଣିବ? କେହି ନୁହେଁ କାହାର |

ସେଥିପାଇଁ ମନମାରି ମାନିନେଲା ସବୁ ଖେଳ ଏହି ସମୟର, 

ହୃଦୟ ବିଚ୍ଛେଦ ପରେ ହେବ ଅନ୍ତ ଏବେ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର |