ପ୍ରଚଣ୍ଡ ନିଦାଘେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରଣୀ

ଋତୁ ପରେ ଋତୁ ଆସନ୍ତି ମରତେ

ଧରି ଜଣେ ଆନ ହାତ 

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ ଆସେ ରୌଦ୍ର ପରକାଶେ

ବଇଶାଖ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ ।

ଉଦଣ୍ଡ ମାର୍ତ୍ତଣ୍ଡ କିରଣ ପ୍ରଚଣ୍ଡ

ଧରା ବୁକୁ ଯାଏ ତାତି

ବାଲି ତାତି ପାଦ ଫୋଟକା ହୁଅଇ

 ଶୁଷ୍କ ମାଟି ଯାଏ ଫାଟି ।

ଝାଉଁଳି ପଡ଼ଇ ସବୁଜ ବନାନୀ

 ଜଳ ବିନା ହା ହା କାର

ଶୁଖେ ଜଳାଶୟ ବାମ୍ଫି ନଦୀ ନାଳ

 ଜଳଚର ନାରଖାର ।

ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ପ୍ରାଣୀ ମାନବ ସକଳ

 କେତେ ଡହଳ ବିକଳ

ପଦାକୁ ଆସିଲେ ମୁହିଁ ପୋଡିଯାଏ

 ଗମ ଗମ ବୁହେ ଝାଳ ।

ବାରିଦ କୁ ଚାହିଁ ଚାତକ ଚତାକୀ

 ନୀରବେ ଢାଳନ୍ତି ଲୁହ

କେବେ ମେଣ୍ଟିବ ତା ପରାଣ ପିପାସା

ଶାନ୍ତ ହେବ ତାର ଦେହ ।

ବାଟୋଇ ବିଚରା ଅଂଶୁଘାତ ଭୟେ

 ଖୋଜେ ବୃକ୍ଷ ଛାଇ ତଳ

ପଥ ପ୍ରାନ୍ତ ବନୀକରଣ ଯୋଜନା

 ହୁଅନ୍ତା ସତେ ସଫଳ ।

ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁ ରେ କର ହେ ସୁଜ୍ଞାନୀ

 ଏବେଠୁ ବୃକ୍ଷ ରୋପଣ

ସବୁଜ କୋଠରୀ ସୌର ବିକିରଣ

 କରିବ ଅପସାରଣ ।

କଳ କାରଖାନା ଚିମିନୀ ର ଧୁଆଁ

ବର୍ଯ୍ୟ ବାଷ୍ପ ନେବ ଶୋଷି

ସ୍ୱଚ୍ଛ ଅମ୍ଳଜାନ ଅମୃତ ପରଶେ 

ଜଗତ ଉଠିବ ହସି ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦାହ ନାଶ ହେବ ଏ ଜଗତୁ

ହସିବ ଧରଣୀ ରାଣୀ

ସୁଶୀତଳ ହେବ ଶୋଭା ପ୍ରକାଶିବ

ଆସିବ ବରଷା ରାଣୀ ।।