ନିଦାଘ କାଳ

ବୈଶାଖ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ

ଋତୁ ଗ୍ରୀଷମ

ନିଦାଘ କାଳ ଲାଗେ

ବଡ଼ ବିଷମ।

ବହଇ ଝାଞ୍ଜି ବାତ

ହୋଇ ଉତ୍ତପ୍ତ

ଜଳ ଅଭାବେ ଜୀବ

ଜୀଵନ କଷ୍ଟ ।

ଶୁଖି ବସୁଧା ମାଟି

ହୁଏ ଦି ଫାଳ

ଗମ ଗାମ ଦେହରୁ

ବୁହଇ ଝାଳ ।

ପଥ ପ୍ରାନ୍ତେ ବାଟୋଇ

ହୁଅଇ କ୍ଳାନ୍ତ

ପାଦପ ଛାୟା ତଳେ

ତା ତନୁ ଶାନ୍ତ ।

କାକୁଡ଼ି ତରଭୁଜ

ଆଖୁ ର ରସ

କାଞ୍ଜି ତୋରାଣି ପାଣି

ମେଣ୍ଟାଏ ଶୋଷ ।

ପାଦ କୁ ଜୋତା ମୁଣ୍ଡ

ଉପରେ ଛତା

ଢିଲା ପୋଷାକ ଓଦା

ଗାମୁଛା ଠେକା।

ଥିଲେ ନ ଥାଏ ଭୟ

ଅଂଶୁଘାତ କୁ

ବିନା କାରଣେ ମନା

ଯିବା ପଦାକୁ ।

ଆମ୍ବ ପଣସ ପାଚି

ମହକେ ବାସ

ନୀଳାଚଳେ କାଳିଆ

ଚନ୍ଦନ ବେଶ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦହନ କ୍ଳାନ୍ତି

ଲାଘବ ପାଇଁ

ନରେନ୍ଦ୍ରେ ଚାପ ଖେଳେ

କଳା କହ୍ନେଇ ।

ନିଦାଘ କାଳ ଅନ୍ତେ

ଆଷାଢ଼ ମାସ

ଟିପି ଟିପି ବରଷା

ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ ।

ନିଦାଘ ଡାକି ଆଣେ

ବରଷା ରାଣୀ

ଫୁଲ ଫଳେ ହସଇ

ଧରଣୀ ରାଣୀ ।।