ହେ ବିଜୟ ବିଦାୟ

ହେ ବିଜୟ ବିଦାୟ

ଅନ୍ତର କନ୍ଦାଇ

ମମତା ଛଡାଇ

ଚାଲି ଗଲ ତୁମେ ସଧୀରେ ।

ଦେଉଥିଲ କେତେ

ଉପାଦେୟ ମନ୍ତ୍ରଣା

ସ୍ମରଣ ମାତ୍ରକେ

ଉଭେଇ ଯାଉଛି

ମନର ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ଏକି ନିଷ୍ଠୁର ବିଧିର ବିଧାନ

ଯିଏ ଆସିଥାଏ ତାକୁ

ନେବ ସେ ନିଶ୍ଚୟ

ଲିଳାଖେଳା ସବୁ

ନିମତ୍ତ ମାତର ।

କରି ଥିଲ ଶହ ଶହ

ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ନିଜର ଅମାପ

ଦକ୍ଷତା ପ୍ରଦଶନ

ଝୁରନ୍ତି ଆଜି ରାଜ୍ୟବାସୀ ।

ନୟେନେ ଭରି ଅଶ୍ରୁ

ଥମୁନାହିଂ ଆଖି

ହୁଏ ଛଳଛଳ

ନିଭାଇ ଦେଉଛି 

ସେ ଆଜି ସଵୁରି

ଆଖିର କଜ୍ବଳ ।

ହୁଦୟରେ ଅସରନ୍ତି

କୋହ ପ୍ରବଳ

ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲ ତୁମେ

ନିଜର ସ୍ମୃତି ର ଝଲକ

ଭାସି ଉଠୁଚି ଆଜି

ଉଦ୍ଭାସିତ ହୋଇ ।

ଚାହିଁ ରହିଛି

ମୁଦ୍ରିତ ନହୁଏ ପଲକ

ସତେ ଚାଲିଗଲ

ଅନ୍ତର କନ୍ଦାଇ

ଆଉ ତ ନ ଫେରିବ

ସ୍ମରଣ ମାତ୍ରକେ ରଖିବ ।

ଏତ ବିଧିର ବିଧାନ

ହୋଇବ ଆନ

ଜନ୍ମ ମାତ୍ରକେ

ଆସିବ ମରଣ

ଶାଷ୍ପିତ ନୁହେଁ ଏ ଜୀଵନ ।

ତୁମ ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି ଟିକକ

ସଦା ଝୁରିବ ମନ

ଲୋତେକେ ଅଶ୍ରୁ ଭରି

ଅଞଳି ଭରି ସମପ୍ରି 

ଦେଉଛୁ ପୁଷ୍ପ

ଘେନ ଅନ୍ତିମ ବିଦାୟ  ।