ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଜନମ ଭୂଇଁ

ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଜନମ ଭୂଇଁ 

ସ୍ନେହ ଅନୁରାଗ ପ୍ରୀତି ଝରାଇ ।

କରୁଣା ପ୍ଲାବନେ ଚିତ୍ତ ମୋହାଇ

ମନ ପ୍ରାଣ ନିତି କିଣି ନିଅଇ ।

ଆକର୍ଷି ନିଅଇ ଯା ' ଚାରୁ ବେଶ

ବନ ଉଦ୍ୟ।ନେ ମନଲୋଭା ଦୃଶ୍ୟ ।

ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ କମ

କୌଶଳ ପ୍ରୟୋଗ ଯା ' ମନୋରମ ।

ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶ ସୁଷମା

 ଲହରୀ ପ୍ରବାହ ନାହିଁ ଉପମା ।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ଭାର ଅତୁଳନୀୟ

ବର୍ଣ୍ଣନା ବିହୀନ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ।

ଚିତ୍ତାକର୍ଷକ ସେ ମଧୂରିମା ରେ

ପ୍ରତି ଜନ ମନ ହୃଦୟ ହରେ ।

ପ୍ରାଚୀନ ଗୌରବ ଅତୁଳନୀୟ

ଅବଦାନ ତାର  ପ୍ରୀତି ଓ ସ୍ନେହ ।

ଆଦର ଆଦର୍ଶ ଉତ୍ତମ ଭାବ

ଉଦ୍ୟମ , ଉତ୍ସାହ ଜାଗୃତି ଦିବ୍ୟ ।

ଚେତନା ପୁଲକେ  ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଭୂମି

ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଜନମ ଭୂଇଁ ।