ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ ଚାଲ

.  

ମାମୁଁ ଘର ବୁଲି ଯାଇଥିଲି

ମାମୁଁ ମାଇଁଙ୍କର କଳି ଶୁଣି ଶୁଣି  

ମନେ ମନେ ଖାଲି ହସୁଥିଲି l

ମାମୁଁ କହୁଥିଲେ ମୁଁ ବଡ଼

ମାଇଁ କହୁଥିଲେ ମୁଁ ବଡ଼

ଏ କଥାକୁ ନେଇ ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରେ

 ବହିଯାଉଥିଲା ଗୋଟିଏ ଝଡ଼ l

ଝଡ଼ କମିବାର ନାଆଁ ନାହିଁ

ନିଶକୁ ଫୁଲେଇ ମାମୁଁ ତ ଉଠିଲେ,

କହିଲେ ମୁଁ କିଛି ଶୁଣିବିନି l

ପଇସା ଆଣି ମୁଁ ଦିଏ ଗଣି

ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଏତେ ଫୁଟାଣି

ଘର ଚଳାଉଛ ବୋଲି ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟୁଛ

 ଯେମିତି ଘରର ସାମନ୍ତାଣୀ l

ପଇସା ନଥିଲେ କିପରି ଚଳାନ୍ତ

  ପାରୁନକି ଏହା ତୁମେ ଜାଣି l

ଏଇ କଥା ଶୁଣି ମୋର ମାଇଁ

ରାଗ ତମ ତମ ହୋଇ କରି ସିଏ

 ଅଣ୍ଟାରେ ଭିଡ଼ିଲେ ଲୁଗାକାନି l

ରାନ୍ଧି କରି ମୁହିଁ ଦିଏ ବାଢି

ଗେମ୍ଫା ମାରୁଥାଅ ନିଶ ମୋଡି

ପୁରାଉଛି ମୁହିଁ ତୁମ ପେଟ

ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଏତେ ନାଟ

ପେଟ ନପୁରିଲେ ଦେଖାଯିବ ନାହିଁ

 ପଇସା ଆଣିବା ବାଟ ଟାକ l

ନୀରବ ହୋଇ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି

ରାଗ ତମ ତମ ହୋଇ କରି ମାମୁଁ

 କହିଲେ ଗଞ୍ଜଣା ସହିବିନି l

ମୋ ରୋଜଗାରେ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ

 ଏପରି କହୁଛ ଲାଜ ନାହିଁ l

ଘର ଛାଡି ମୁହିଁ ଚାଲିଯିବି

ଚାକରାଣୀଟିଏ ଘରେ ରଖିକରି

ଆରାମରେ ମୁହିଁ ଚଳିଯିବି l

ଯାଉନ ଯୁଆଡେ ଯାଉଛ ଯାଅ

ମାଇଁ ମୋ କହନ୍ତି ଛିଞ୍ଚାଡି ମୁଁହ l

ତୁମେ ବିନା ଘର ଚଳାଇ ପାରିବି l

 ଏତେ କଥା ଆଉ ମୋତେ ନକୁହ l

ଝଡ଼ ଯେବେ ବାତ୍ୟା ରୂପ ନେଲା

ଭାବିଲି ଏଠାରେ କିଛି ନକହିଲେ

  ଉଡିଯିବ ଏହି ଘର ଭଲା l

ମାମୁଁ ମାଇଁ ପାଶେ ମୁହିଁ ଗଲି

କାହିଁକି କରୁଛ ତୁମେ କଳି

କେହି ଏଠି ବଡ଼ କେହି ସାନ ନୁହେଁ

 ଏ କଥାକୁ ତୁମେ ଯାଅ ଭୁଲି l

ଏ ଘର ଗାଡିର ଦୁଇ ଚକ

ମାମୁଁ ମାଇଁ ତୁମେ ଦୁହେଁ ଯାକ

ଚକ ଯଦି ସାନ ବଡ଼ ହେବ

 ଗାଡି ପରା ଧଡ଼ପଡ଼ ହେବ l

ସମାନ ହୋଇଲେ ଚକ ଦୁଇ

ଶୁଣ ଆହେ ମୋର ମାମୁଁ ମାଇଁ

ସଂସାର ଗାଡି ଭଲରେ ଗଡିବ

 ଦୁର୍ଘଟଣା ଜମା ହେବନାହିଁ l

ତେଣୁ କେହି କାହାରିକୁ

 ଦୋଷ ଦିଅନାହିଁ l

ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ ଚାଲ

ରାଗ ରୁଷା ସବୁ ଭୁଲି କରି ଆମେ

ଖାଇବା ମିଶିକି ଗଣ୍ଡେ ପଖାଳ l