ଗୁଡି ଯାଆ ଉଡି

ବାପା ଡାକଦେଲେ ପୁଅ ବାବୁଲାକୁ

ମକର ପରବ ଆଜି

ଧଇଲୁରେ ଗୁଡି ସୂତାର ନଟେଇ

ଉଡାଇବା ଦୁହେଁ ମିଶି ।

ଖୋଲା ପଡିଆରେ ପବନ ସାଥିରେ

ଆକାଶେ ଉଡିଲା ଗୁଡି

ଦେଖି ଗୁଡି ଉଡା ନାଚିଲା ବାବୁଲା

ବଜାଇଲା ହାତେ ତାଳି ।

କହିଲା ବାପାଙ୍କୁ ଅବୋଧ ବାବୁଲା

ନଟେଇର ଟାଣ ସୂତା

ବାନ୍ଧି ରଖିଅଛି ଗୁଡିଟା ଆମର

ଉଡି ପାରୁନାହିଁ ଉଚ୍ଚା ।

ନଟେଇରୁ ସୂତା ଛିଣ୍ଡାଇ ପକାଇ

ବାପା କହିଲେରେ ଅନା

ଗୁଡିଟା କେମିତି ଚକ୍କର କାଟୁଛି

ଦିଶୁ ନାହିଁ ଆଉ ଜମା ।

କହିଲା ବାବୁଲା କେମିତି ମିଳିବ

ହଜିଗଲା ଆମ ଗୁଡି

କହିଲେ ବୁଝାଇ ବାବୁଲାକୁ ବାପା

ଲାଭ ନାହିଁ ଖୋଜିକରି ।

ଏଇ ସୂତା ପରି ଆତ୍ମିକ ବନ୍ଧନ

ଅତୁଟ ରହିଲେ ଯାଇ

ଉଚ୍ଚ ଆକାଶରେ ସ°ସାର ମଧ୍ୟରେ

ସ୍ଥିତି ଥିବ ଦୃଢ଼ ରହି ।

ନିଜ ମାତାପିତା ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ

ସମାଜ ସ°ସ୍କାର ଶିକ୍ଷା

ନୁହଁଇ ବନ୍ଧନ ଅତି ଆବଶ୍ୟକ

ମନରେ ରଖିବୁ ସଦା ।

ବନ୍ଧନର ସୂତ୍ର ହୋଇଗଲେ ଚ୍ଛିନ୍ନ

ପରିଚୟ ନିରୂଦ୍ଦିଷ୍ଟ

ହେଉ ଗୁଡି ଅବା ମଣିଷ ଜୀବନ

ଅତୁଟ ସମ୍ପର୍କ ରଖ ।

ଗଣ୍ଠି କରି କଥା ଗୁଡାଇଲା ସୂତା

ବାବୁଲା ପାରିଲା ବୁଝି

ଜୀବନର ଗୁଢ଼ ମୈ।ଳିକ ଦର୍ଶନ

ଯିବ ନାହିଁ କେବେ ଭୁଲି ।

    ------