ଗ୍ରୀଷ୍ମା ଗମନ ଉତ୍ତାପ ଧରା

ତୁ ନିଦାଘ ତାତିର ଖରା ମୁଁ ଉଦାସ ତୋ ସ୍ପର୍ଶେ ପରା 

ମୁଁ ଚୈତ ଫଗୁଣ ର ଚଗଲା ପବନ ତୁ କି ଫଗୁଣ ଫୁଲ 

ଚୋର ମଳୟ ର ଚଇତାଳି ତୁ ବୈଶାଖ ର ଝାଞ୍ଜି ଖରା l 

ଜର୍ଜରିତ ର ଉତ୍ତାପ ଧରଣୀ ରବି ଝରାଏ ଅଗ୍ନି ପାଣି 

ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ତୋ ଶୀତଳତା ମୋ ଦେହେ ବହୁଛି ପାଣି l

ପହିଲି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ର ଝାଂଜି ଖରାତୁ ତୋ ରୂପ ଦେଖି ଜଳିଯାଏ ମୁଁ 

ଚାହିଁଲେ ଚାହିଁ ପାରୁନି ମୁଁ ତୋ କିରଣ ରେ ଝାଉଁଳି ଯାଉଛି ମୁଁ.

ତୋ ପରସ ରେ ବହେ ଅସହ୍ୟ ର ବାଆ ଧରା ବସୁନ୍ଧରା ଖୋଜୁଛି ରାହା ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ତାତି ର ଅସହ୍ୟ ରାତି ଦିବା ଯାମିନୀ ମୋ ଲାଗେ ଅଶାନ୍ତି

ତୋ ମନେ ନାହିଁ ମୋ ପାଇଁ ଦରଦ ନୀତି ଅସ୍ଥିର କରୁଛୁ ମୋତେ 

ନୟନେ ନଝରି ଦେହରେ ବହୁଛି ନିଦାଘ ର ଉଷ୍ମ ଯେତେ 

ଅଥୟ ଅସ୍ତିର ଲାଗୁଚି ଜୀବନ କାହିଁ ଆସିଲୁ ତୁ ଏବେ ।

ତୁକିଜାଣୁ ନାହୁଁ ମୋ ହୃଦୟ ବେଦନା ପାରୁନି ମୁଁ ସହି ଏବେ 

 ତୋର ଆଗମନେ ନିଷ୍ଠୁର ଭାସ୍କର ବିଦାରି ମାରୁଛି ଏତେ।