ଦୀପାଳି

ଜହ୍ନ ଲୁଚି ଗଲା ଭସା ବାଦଲରେ ଆସେ ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି

ଦୀପାଳୀ ର ଜ୍ୟୋତି ଥିରି ଥିରି ଜଳେ ଚମକେ ଅମିଷା ରାତି ।

ଆସିଛି କାର୍ତ୍ତିକ ଅରଜି ବା ପୁଣ୍ୟ ଦ୍ୱୀପ ଦାନ ମହା ପୁଣ୍ୟ

ଜୀବନୁ ଅନ୍ଧାର ହୋଇବ କି ଦୂର ଆସିଛି କି ସେହି ଦିନ ।

ଦ୍ୱୀପ ର ଦେଶ ରେ ଘିଅ ସଳିତା ଟି ଅହ ରହ ଜଳୁ ଥାଏ

ରାଇଦାମୋଦର ଯୁଗଳ ମୂରତି ଆଲୋକେ ଚମକୁ ଥାଏ ।

ପରିବେଶ ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର ମଧୁର ଆଲୋକେ ହସଇ ଧରା

ଖୋଲା ଆକାଶ ରେ କମ୍ପନ ର ଧ୍ୱନି ଶୁଭେ ଚଉଦିଗ ସାରା

ପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ନୀତି ନିୟମ ରେ ଏଇ ମାଟି ଦେହ ଛନ୍ଦା ।

ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ ଯେ ଅନ୍ଧାରେ ଆସି ଆଲୁଅ ରେ ଯିବେ ପରା

କାଉଁରିଆ କାଠି ଜାଳି ବଡ଼ ବଡୁଆ ଙ୍କୁ ଡାକି ଦ୍ୱୀପ ରେ ରେ ହସୁଛି ଧରା ।