ଗରିବ ର ଶୀତ

ଗରିବ ଜୀବନ କରଇ ଦହନ 

ଶୀତ କାଳ ଅହରହ

ଶୀତ ର କପଡା ଗରିବ ବାପୁଡ଼ା

କିଣି ନ ପରେ ଅସହ୍ୟ ।

ପୀଡ଼ା ରେ ଅଧୀର ରହେ ଧୀର ସ୍ଥିର

ଘର କୋଣେ ଯାକିଜୁକି

ନଡ଼ା କୁଟା ଶେଜେ  ବିଛାଏ ସହଯେ

ଚିଣ୍ଡା କନ୍ଥା ପରେ ବସି ।

ଥରି ଥରି ଶୁଏ ନଡ଼ା ବିଛଣା ରେ

ଶୀତ ରାତି ସାରା ବିତେ

ତୈଳ ବିନା ଦେହ ସୁଖି ହୁଏ ଦାହ

ଘାଆ ହୋଇ ରୁକ୍ଷ ଦିଶେ ।

ଖରା ବେଳେ ସିନା ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ରେ

ରହେ ଖରା ପୁଇଁ  ପୁଇଁ

ସକାଳ ସଞ୍ଜ ରେ ଶୀତ କାକର ରେ

ଵହୁ କଷ୍ଟ ଥାଏ ସହି ।

କାଠ , କୁଟା କିଣି ନ ପାରି ଅଗିନି

ଜଳାଇ ନ ପାରି ରହେ

ଚାହା ବା ଗରମ ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ମନ

ବଳୁ ଥିଲେ ବି ନ ପାଏ ।

ବେଳ ଦ୍ୱିପହରେ ବାସୀ ପଖାଳ ରେ

ଲୁଣ , ଲଙ୍କା ଦଳି ଖାଏ

ପିଲା ଛୁଆ ତାର କରି ହହା କାର

ଖଣ୍ଡେ ମାତ୍ର ଛିଣ୍ଡା କନା

ଘୋଡି ହୋଇ ଦୁଃଖେ ଆହା କି କଷ୍ଟେ ସେ

ସହନ୍ତି ଶୀତ ଯାତନା । 

ଓଠ ଫାଟି ଗୋଡ ହାତ ନଡ ମଡ

ଘାଆ , ପୀଡ଼ା , ଜ୍ଵର ସର୍ଦ୍ଦି

ବୋହିଣ ଅସହ୍ୟ ଜାଡେ ଅହରହ

କଷ୍ଟ ରେ ସାହସ ବାନ୍ଧି ।

ଚଳି ଯାଉଥାନ୍ତି ନିତି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି

ଶୀତ ଋତୁ ଟି ପାଇଁ କି

ଭୋର ସକାଳରୁ ଥରି ଥୁରୂ ଥୂରୂ 

ନାରୀ କରନ୍ତି ପାଇଟି ।

ଭାତ ଗଣ୍ଡେ ପିଲା ମୁଖ ରେ ଦେବାକୁ

ଗରିବ ଘରଣୀ ମାନେ

ଧନୀକ ଙ୍କ ଘରେ ଅଥୟ ପୀଡା ରେ

କାମ କରି ଶୀତ ଦିନେ  ।

ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଯାଏଁ ଜ୍ଵର ଲାଗି ରହେ

ପ୍ରତି ବରଷ ଏପରି

ଗରିବ ର ଶୀତ କରୁଣ ସଙ୍ଗୀତ

 ଗାଏ ପ୍ରକମ୍ଫିତ କରି ।