ଗୋମୟ

ଗୋମୟ ପାଉଛୁ ଗୋମାତା ଠାରୁ

     ଆମେ ପୂଜା କରୁ ତାକୁ

ରାତି ପାହିଗଲେ ସକାଳ ହୋଇଲେ

    ଯାନ୍ତି ତାର ଗୁହାଳକୁ ।

ଗୋରୁଙ୍କ ଗୋମୟେ ଛେରାପାଣି ଦେଇ

   ଅଗଣା ଝାଡୁ କରନ୍ତି 

ପବିତ୍ରତା ସିଏ ଆଣି ଦେଇ ଥାଏ

    ଏକଥା ସର୍ବେ ଜାଣନ୍ତି ।

ତାର ଗୋମୟକୁ ଖରାରେ ଶୁଖାଇ

    ରୋଷେଇ ଯେ କରିଥାନ୍ତି 

ଅଧିକ ଫସଲ ହେବା ପାଇଁ ତାକୁ

    କ୍ଷେତ ବାଡିରେ ପକାନ୍ତି ।

ଖତ ସାର ଦେଇ ଫସଲ ଫଳାନ୍ତି

     ତାକୁ ଆମେ ଖାଇ ବଞ୍ଚୁ 

ତାହା ପାଇଁ ଭଲ ଫସଲ ହୁଅଇ

    ବରଷକ ପାଇଁ ସଞ୍ଚୁ ।

ଗୋମୟ କ୍ଷେତରେ ପକେଇଲେ ଭଲ

     ହୁଏ ମାଟି ଉର୍ବରତା

ସେଇ ଖାଦ୍ୟ ଶସ୍ଯେ ଭିଟାମିନ୍ ବେଶୀ

    ଆଣି ଥାଏ ନୀରୋଗତା ।

ଗୋମୟରେ ଘର ଦୁଆର ଲିପିଲେ

     ଦିଶଇ ଘର ସୁନ୍ଦର 

କେତେ ଶାନ୍ତି ମନେ ଆଣି ଦିଏ ସିଏ

    ଖୁସି ଲାଗଇ ଅପାର ।

ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀରେ ଘର ଦ୍ୱାର ଲିପା- 

    ପୋଛା ହୁଏ ଗୋମୟରେ 

ଅଶାନ୍ତିର ରିଷ୍ଟ ଗ୍ରହ ତାହା ପାଇ

    ଯାଇ ଥାଏ ଖଣ୍ଡେ ଦୂରେ ।

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ବେଳେ ଏଇ ଗୋମୟ ଯେ 

    ଦରକାର ହେଇଥାଏ

ଶବ ମଶାଣୀକୁ ନେବା ସାଙ୍ଗେ ଦାଣ୍ଡେ

  ଖତ ପାଣି ପକା ଯାଏ ।

ଦାଣ୍ଡେ ପଣା ପାଣି ଦେବା ପାଇଁ ସର୍ବେ

     ଗୋମୟରେ ଲିପି ଥାନ୍ତି 

ଗୋମୟ ପାଣିକୁ ସେବନ କରିଣ

     ପବିତ୍ରତା ହେଇଥାନ୍ତି ।

ଛୁତକ ମୃତକ ସମୟେ ଶରୀର

    ଅପବିତ୍ର ରହି ଥାଏ

ଗୋମୟ ପାଣିକୁ ଗର୍ଭକୁ କ୍ଷେପିଲେ

   ଅଶୁଚି ଯେ ଶୁଦ୍ଧ ହୁଏ ।

ମୁଢି ଖଇ ଚୁଡା ଭଜା ବେଳେ ଚୂଲୀ

     ମୁହେଁ ଗୋମୟ ଦିଅନ୍ତି 

ନିଆଁ ଧାସ ହାତେ ନ ବାଜେ ଯେମିତି 

     ସତର୍କ ସେ ରହି ଥାନ୍ତି ।

ଯେଉଁ ଗଛେ କଞ୍ଚା ଖତ ଦିଆଯାଏ

    ସିଏ ଭଲ ବଢିଥାଏ 

ଫୁଲ ଫଳେ ଭରା ସେଇ ଗଛଟି ଯେ

    ସବୁ ମନ ମୋହୁ ଥାଏ ।

ଧର୍ମ ପୁଣ୍ୟମୟ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ 

     ଅଗଣା ଝାଟେଇ ଯାନ୍ତି 

ଗୋମୟ ଜଳରେ ଦେବା ଦେବୀ ପୀଠ

    ଭକତମାନେ ଲିପନ୍ତି ।

ମାର୍ଗଶିର ମାସେ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର

     ଆବାହନ କରାଯାଏ

ରଙ୍ଗ ମାଟି ଗୋମୟରେ ଲିପା ଯାଇ

     ଝୋଟିମାନ ଦିଆ ଯାଏ ।

ଗୋମୟ ତ ଅଟେ ହିନ୍ଦୁଙ୍କର ଗଙ୍ଗା 

     ଜଳ ଠାରୁ ପବିତ୍ରତା

ଯେଉଁଠି ଗୋମୟ ବ୍ୟବହାର ହୁଏ

     ଶରୀର ହୁଏ ଶୁଦ୍ଧତା ।

ଯେଉଁ ଗୋମାତାଠୁ ପାଆନ୍ତି ଗୋମୟ

      ତା ପ୍ରତି ନିଷ୍ଠୁର ହୋନ୍ତି

କଂସେଇ ହାତରେ ବିକ୍ରି କରି ଦେଇ

      ବିପଦକୁ ଡାକି ଥାନ୍ତି ।

ଘରେ ଯଦି ଆମେ ଗୋରୁ ନ ପାଳିବା

      ପାଇବା କାହୁଁ ଗୋମୟ 

କହେ ମୁର୍ଖ ଲତା ଏ ପୃଥିବୀ ଦିନେ

     ନିଶ୍ଚେ ହୋଇଯିବ କ୍ଷୟ ।