ଘୁଷୁରୀକୁ ପାଚିଲା କଦଳୀ

ଘୁଷୁରୀର ଭଲା କି ଦୋଷ ଅଛି

କାହିଁକି ଶୁଣିବ ଗାଳି

ପାତ୍ରତା ଚିହ୍ନିବା ଦାତାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ସିଏ ତ ପଶୁ ଅଜ୍ଞାନୀ ।

ପ୍ରକୃତି ତାହାର ପଙ୍କରେ ଲୋଟିବା

କରିବା ଅମେଧ୍ୟ ଗ୍ରାସ

ପାଚିଲା କଦଳୀ ନୁହେଁ ତା ଆହାର

କରିବନି ମୋଟେ ସ୍ପର୍ଶ ।

ସିଏ ମୁଢମତି ବୁଝିଛି ଏତିକି

ମୂଳ ସ୍ୱଧର୍ମ ପ୍ରକୃତି

ବିଶ୍ୱାସ ମହତ୍ତ୍ଵ ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ

ଇତର ପ୍ରାଣୀ ବୁଝୁଛି ।

ନ ଥାଉ ପଛକେ ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ

ଭଲ କିଛି ଗୁଣ ପଣ

ବୁଦ୍ଧି ହୀନ ଜନ ଦେଖାଏ ବଡିମା

ଅତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦାତା ପଣ ।

ଉତ୍ତାରେ ନକଲ ଆକୁ ତାକୁ ଦେଖି

ବୋଲାଏ ନିଜକୁ ଦକ୍ଷ

ଅର୍ଥ ବ୍ୟୟ କରି କିମ୍ବା ତୋଷାମଦେ

ଯୋଗାଡେ ପ୍ରଶଂସାତକ ।

ନିନ୍ଦନୀୟ ଦାତା ଘୁଷୁରୀ ଅପାତ୍ରେ

ପାଚିଲା କଦଳୀ ଦାନ

ସୃଷ୍ଟି ସାରସ୍ୱତ ସାହିତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର

ଶୋଭନୀୟ ଜ୍ଞାନ ଗୁଣ ।