ଗାଁ ରେ ଖରାଦିନ

ଗାଁ ରେ ଖରାଦିନେ ଆଉ ଖରା ବେଳେ

ମନ ଭୁଲା ପରିବେଶ

ଘର ପିଣ୍ଡା ଅବା ଗଛ ଛାଇ ତଳେ

ମେଳି ବାନ୍ଧି ସମାବେଶ

ଖରା ଦାଉ ଆଦୌ ସମ୍ଭାଳି ହୁଏନି

ରହିଲେ ଘର ଭିତରେ

ଖୋଲା ମେଲା ଜାଗା ଦେଖି ଏକତ୍ରିତ

ଘର ପିଣ୍ଡା-ବାରଣ୍ଡାରେ

ବୟସ୍କ ମାନଙ୍କ ମେଳ ଜମି ଉଠେ

ଛାଇ ଶୀତଳ ଜାଗାରେ 

ଆମ୍ବ ତୋଟା ମଧ୍ୟେ ପିଲାଏ ଖେଳନ୍ତି

ପୁଣି ନଦୀ ପୋଖରୀରେ

ପଖାଳ ଭାତରେ ଆମ୍ବ କଷି ନସି 

ସ୍ଵାଦ ସହ ସୁବାସ ରେ

ପେଟରେ ପଖାଳ ଝାଳ ଭିଜା ଦେହ

ଆଶ୍ବସ୍ତ ଲାଗେ ମନରେ ।

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ସମୟେ ପ୍ରବଳ ଗରମ

ଆଦୌ ନ ଥାଏ ପବନ

ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସେ ଗରମ ପବନ

କଷ୍ଟ ହୃଦ ର ସ୍ପନ୍ଦନ

ନିଷ୍ଠୁର ନିଦାଘ ଜ୍ୱାଳାରେ ଅତିଷ୍ଠ

ଆବାଳ ବୃଦ୍ଧ ବନିତା

ଜ୍ଵାଳା-ମୟ ତାପ ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳରେ

ମୃତ ପ୍ରାୟ ତରୁ ଲତା

ଝାଞ୍ଜି ପବନ ର ଧାରା ଧୀରେ ଧୀରେ 

କ୍ରମେ ହୁଅଇ ପ୍ରଖର

ଅଙ୍ଗ ଅବୟବ ଉତ୍ତାପ ଦାଉ ରେ

ନିଷ୍କ୍ରିୟତା ସମ ସ୍ଥିର

ବର ଗଛ ଛାଇ ସବୁଠୁ ଶୀତଳ

ପଥ-ଶ୍ରାନ୍ତ ପଥିକ ର

ଆମ୍ବ ତୋଟା ଉହାଡରୁ ଭାସି ଆସେ 

କୋଇଲିର ମିଠା ସ୍ୱର ।

ଖରାଦିନ ରାତ୍ରୀ ସବୁଠୁ ପସନ୍ଦ

ଘରର ଖୋଲା ଅଗଣା

ଶୋଇବା ଖୁସିରେ ଉତ୍ତାପ ପବନ

ପାର୍ଥକ୍ୟ ହୁଏନି ଜଣା

କୁନି କୁନି ଛୁଆ କୋଳେ ଧରି ମାଆ 

ବିଞ୍ଛଣା ହଲାଏ ବସି 

ବିଞ୍ଛଣା ନ ଥିଲେ ପଣତ କାନିରେ

ବିଞ୍ଚି ଥାଏ ହସି ହସି

ହାତ ଗଣତିରେ କେତୋଟି ଘରକୁ

ଥାଏ ବିଦ୍ୟୁତ ଯୋଗାଣ

ପ୍ରାୟ ଗାଁ ସାରା ରାତ୍ରୀ ସମୟରେ

ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଆସ୍ଥାନ

ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ପାଶେ ପିଲାଙ୍କର ମେଳି

ଶୁଣିବାକୁ ମିଛ ଗପ

ନିଦରେ ପିଲାଏ ଶୋଇଗଲେ ସୁଦ୍ଧା 

ଶୁଭୁ ଥାଏ କୁହା ଗପ ।

ହୁଏ କେତେ ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ଆସର

ଲୋକ ନୃତ୍ୟ ଓ ସଙ୍ଗୀତ

ଖରା ଦିନେ ଗାଆଁ ଉତ୍ସବ ମୁଖର

ଖୋଲା ପଡ଼ିଆରେ ଯାତ 

ଭାଇଚାରା ଭାବ ବିନିମୟ ସହ

ଗାଆଁ ଘର ପରିବେଶ 

ଖରା ଦିନେ ପାଣି ଅଭାବର ଚିତ୍ର

ଗାଆଁ ରେ ହୁଅଇ ଦୃଶ୍ୟ

ପିଇବା ପାଣିର ଅଭାବ ସହଜେ

ହୋଇ ଥାଏ ଅନୁମେୟ

କୂଅ ପୋଖରୀରୁ ପାଣି ସଂଗୃହିତ

ନ ଥାଏ ଅନ୍ୟ ଉପାୟ ।

ଗାଆଁ ବି ସହର ବାସେ ଆଜିକାଲି

ପୂର୍ବ ପରି ନାହିଁ ଗାଆଁ

ଗାଆଁ ଖୁସି ପ୍ରାୟ ଲୋପ ପାଉ ଅଛି

ସଭିଏଁ ସହର ମୁହାଁ 

ଖରାଦିନ ପ୍ରାୟ ସବୁଠି ସମାନ 

ହେଉ ଗାଆଁ ବା ସହର

ସବୁଠି ଜଙ୍ଗଲ ଧ୍ଵଂସ ହୋଇଅଛି

ଉତ୍ତାପ ହୁଏ ପ୍ରଖର ।