ଏଥରର ବନ୍ଧୁ ମିଳନ "୨୦୨୩"

ମୁଁ ସେଇ ବୟାଳିଶ ନମ୍ବର ଝଙ୍କାଳିଆ ପ୍ଲଟ କହୁଛି, 

 ହଁଁ ପରା ,ଏଇ ଜୟଦେବ ବାଟିକାରେ ବହୂକାଳୁ ରହିଛି। 

କେତେ ହର୍ଷଗୋଳ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଏଇ ପିଠିରେ ଦେଖୁଛି ,

ମୁଖମଣ୍ଡଳେ ଖେଳାଇ ହସର ଢେଉ, ସବୁ କଷ୍ଟ ସହୁଛି ।

ସେଦିନ ବି ସକାଳୁ ଜମୁଥିଲା ବଣ ଭୋଜିର ଆସର ,

'ପଚାଶ ତମ ବସନ୍ତରେ..୧୯୮୭ ଦଶମଶ୍ରେଣୀ ବନ୍ଧୁ ମିଳନ ' 

      ଭିନ୍ନତାର ଏକ ବ୍ୟାନର ଉଡୁଥିଲା ଫରଫର।

ଚାହିଁଥିଲି ଉତ୍ସାହରେ ଅଭିନବ ବନ୍ଧୁ ମିଳନ ଦେଖିବି ବୋଲି ,

ଯେମିତି ବନ୍ଧୁଦଳ ସବୁ ପହଞ୍ଚିଲେ ନିଜ ନିଜର ଦୁନିଆଁ ଭୁଲି।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ବନ୍ଧୁଏ ବହେ ହୋଇଗଲେ କୋଳାକୋଳି ,

ରଙ୍ଗେଇ ଦେଲେ ଉନ୍ମାଦର ନାନାରଙ୍ଗ ଏ ମାଟିରେ ବୋଳି ।

ମନତକ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ହାସ୍ୟଦୋଳିରୁ କ୍ରମଶଃ ପଡୁଥିଲା ଉଛୁଳି ,

ଥଟ୍ଟାମଜା ଗମାତର କଳିରେ ସଭିଏଁ ଉଠୁଥିଲେ କୁରୁଳି ।

ସତେ କି ମୁଦ୍ରଣଗତ ତୃଟି ଏ ,' ପଚାଶ ତମ ବସନ୍ତରେ ...,

ଲାଗୁଛି ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତେ ତ ଏବେ ସ୍କୁଲ କି କଲେଜରେ ...।

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳକୁ ଭୁଲି ହଜିଗଲେ ଅଭୁଲା ଅତୀତରେ ,

ଅଜାଣତେ ଯୋଡି ଦେଇଛି ଟିକିଫୋନଟି ୩୫ବର୍ଷ ପରେ।

ଶେଷ ଦେଖା କେଜାଣି କେବେ ମଜ୍ଜିଥିଲେ ଗପରେ ,!

ଗପୁଥିଲେ ମିଶି ମନଭରି କିନ୍ତୁ ସେଇ ମାଘ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ।

କିଛି ଥିଲେ ବଗୁଲିଆ ଅପରିପକ୍ୱ ଭିତରେ ତାଙ୍କର, 

ରୋକି ଦେଲେ ସହସା ଅନେକ ସେ ଠାଣି ବାଙ୍କର ।

ଭୁଲି ଯାଇଥିଲେ ବନ୍ଧୁଯାକ ମଉଜରେ ଝୁମେଇ ମନକୁ ,

ନେଉଥିଲେ ସମ୍ଭାଳି ସୁପରିପକ୍ୱତାରେ ବୁଝାଇ ଆନକୁ ।

ଶେଷରେ ସ୍ମରଣିକା ଉପହାର ଖୋଲିଦେଲା ହସର ମୁଣି ,

ଭାବୁଛି ଏଖୁସି ସଭିଙ୍କୁ ଆଉଥରେ ଏକାଠି ଆଣିବ ଟାଣି ।

ଅସ୍ତରାଗେ ଆସିଲା ସେଦିନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାଜହ୍ନ ରୂପା ଆଲୁଅ ବୁଣି ,

ଖୋଜୁଥାଏ ମନ ,ଆସିବ କି ଏମିତି ବନ୍ଧୁମିଳନ ଟିଏ ପୁଣି ।