ଏକା ଏକା

ଅନ୍ଧାରରେ ଯେବେ ଚାଲିଲି ସଖୀ ଗୋ

ଆଲୁଅର ହେଲା ଲୋଡା

ତୁମେ ଗଲାପରେ ଜାଣିଲି ସଖୀ ଗୋ

ପ୍ରେମର ପାଖୁଡ଼ା ଯୋଡ଼ା ।

ଏକାକୀ ଜୀବନେ ବୁଝିଲି ପ୍ରିୟା ଗୋ

ପୀରତିର ମୂଲ କେତେ

ସମୟ ସାଥିରେ ଜୀବନ ପଥରେ

ବଞ୍ଚିବାର କଷ୍ଟ ଯେତେ ।

ବରଷାରେ ଯେବେ ଭିଜିଲି ସାଥୀ ଗୋ

ଲୋଡା ହେଲା ଆଶ୍ରୟର

ଦୁଃଖର ସାଗରେ ଭିଜିଲି ଯେବେ ମୁଁ

ଆଶ୍ରା ହେଲି ପୀରତିର।

କାନ୍ଦିବାର ବେଳେ ଜାଣିଲି ସଖୀ ଗୋ

ହସିବାର ମାଦକତା

ଏକାକୀ ଜୀବନେ ବୁଝି ମୁଁ ପାରିଲି

ନିଃସଙ୍ଗର ଗଭୀରତା ।

ପାଖେ ଥିଲ ସଖୀ ବୁଝି ନ ପାରିଲି

ଭଲ ପାଇବାର ମଜା

କାହିଁକି କେଜାଣି ଜାଣି ମୁଁ ପାରେନି

ଭୋଗୁଛି ଏବେ ମୁଁ ସଜା ।