ବାପା

ବାଣୀ ଯାର ଶିକ୍ଷା ଚାହାଣି ରେ ଦୀକ୍ଷା

    ଯା ନାମେ ଚିହ୍ନନ୍ତି ଜନ

ପାଣି ଭଳି ଯାର ହୃଦୟ ନିର୍ମଳ

   ସଦା ତୋଷୁଥାନ୍ତି ମନ ।

ହାତ ଧରି ସିଏ ଚାଲି ଯେ ଶିଖାନ୍ତି

   ଲୁହ ପୋଛୁଥାନ୍ତି ହାତେ

ମନ ଜାଣି ଯିଏ ଦରବ ଆଣନ୍ତି

  ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦିଅନ୍ତି ମୋତେ।

 ଭୁଲ ଥିଲେ ଯିଏ ଗାଳି ନ କରନ୍ତି

     ସୁଧାରି ଦିଅନ୍ତି ଅନ୍ତେ

 ପ୍ରତିପୋଷଣର ଭାର ଯାର କାନ୍ଧେ

    ଚିନ୍ତା ଥାଏ ହୃଦଅନ୍ତେ ।

ଘରର ମୁରବି ସବୁଠୁ ଗରିବୀ

    ଭଲ ମନ୍ଦ ଚିନ୍ତା କରି

ନିଜ ପାଇଁ ଯିଏ କିଛି ନ କରନ୍ତି

  ହାତରେ ବାନ୍ଧନ୍ତି ଡୋରି ।

ଯା ଲାଗି ଜନମ ଯା ଲାଗି ତାରଣ

    ଯାହାର ସାଙ୍ଗିଆ ଚିହ୍ନ

ତାଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମେ କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ

   ଯାହାର ଅଟେ ମୁଁ ଚିହ୍ନ ।।