ଏକ ତ୍ରିକୋଣୀୟ ପ୍ରେମ

ମୋତେ ଯେବେ ତୁମେ ପଚାର

ଲେଖନୀକୁ ଧରିଲେ ମୁଁ ହଜିଯାଏ କାହିଁକି ?

ତୁମକୁ ଭୁଲିଯାଏ କେମିତି ?

ହଁ ! ମୁଁ ବି ଟିକିଏ ହସି 

ତୁମ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ଅଣଶୁଣା କରେ ।

ଆଜି କହୁଛି ଶୁଣ

ତୁମେ ନୀଳ ଆକାଶର ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖାଅ

ହେଲେ ଲେଖନୀ ମୋ ଦେହରେ

ଦୁଇ ପକ୍ଷକୁ ଯୋଡ଼ି

ଦୂରଦିଗନ୍ତରେ ମୁକ୍ତ ପକ୍ଷୀ କରି ଉଡି ବୁଲାଏ ।

ତୁମେ ତୁମ ପ୍ରେମରେ ମୋ ମନକୁ 

ମନେଇ ତୁମର ରଙ୍ଗରେ 

ଢଳେଇବାକୁ ପ୍ରୟାସ କର

ହେଲେ ଲେଖନୀ ମୋ ଭାବନାର ରଙ୍ଗରେ 

ନିଜକୁ ରଙ୍ଗେଇ କିଛି ସାଦା କାଗଜକୁ

ଏକ ନୂଆ ପରିଚୟ ଦିଏ ।

ତୁମେ ଆଙ୍କିଦିଅ ଅନୁରାଗର ଚୁମ୍ବନ

ଓ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ସୀମାବଦ୍ଧ କରିନିଅ

ତୁମର ବାହୁର ପରିବେଷ୍ଟନୀରେ

ହେଲେ ଲେଖନୀ ମୋତେ କୁହେ

ସଙ୍କୀର୍ଣ୍ଣତାକୁ ଭୁଲି ସ୍ଵାଧୀନ ଚେତା

ହୋଇ ସତ୍ୟତାକୁ ଆବୋରିବାକୁ ।

ତୁମ ପ୍ରେମ ଐକାନ୍ତିକ ଭଲପାଇବାରେ

ଆବୃତ୍ତ ଏକ ନିଚ୍ଛକ ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି

ଆଉ ଲେଖନୀର ପ୍ରେମ ଈଶ୍ଵରଦତ୍ତ

ଏକ ଅଭିନ୍ନ ଉପଲବ୍ଧି।