ଏକ ଶ୍ରମଜୀବି ମଣିଷ

ମୁଁ ଏକ ଶ୍ରମଜୀବି ମଣିଷ, ପୁଂଜିବାଦର 

ଶୋଷଣରେ

ନିର୍ଯ୍ୟାତନା, ତାଡନା ଓ ଅତ୍ୟାଚାରିତ 

କଷଣ ଭିତରେ ।

ମନରେ ବିଷାଦର ବିଷ ପିଇ ପିଇ ଦିନ 

ରାତି ବଂଚିଛି

ଖାଲି ନୀରବତା, ଚୁପଚାପ, ଗୁମ୍ ସୁମ୍ ରେ

ସମୟ କଟୁଛି ।

ଟିକେବି ଯଦି ମୁଁ ଅଭିଯୋଗ ଅବା ନ୍ୟାୟର 

ଦାବୀ କରିବି

ପୁଂଜିବାଦର ଗୋଡାଣିଆ ଶାସକ ଦ୍ୱାରା ବିପ୍ଳବୀ 

ବୋଲାଇବି ।

ମନେ ମନେ ଆସେ ଅସହାୟତାର ମନ୍ତ୍ର

ଜପ କରିବାକୁ ।

ମନରେ ଆସେ ମୋର ସମୟେ ସମୟେ 

ଅସୁମାରୀ ଚିନ୍ତା

କାହିଁକି ଲମ୍ବି ଯାଉଛି ମଣିଷ ମଣିଷ ଭିତରେ 

ଅର୍ଥନୈତିକ ଦୂରତା ।

ସମୟେ ସମୟେ ଆସେ ଗୁହାରି ନିଶ୍ଚୟ 

ଶୁଣିବେ ଅନାଦି

ଚୁପଚାପ, ଗୁମ୍ ସୁମ୍, ନୀରବତାର ପୁରା 

ହୋଇବ ମିଆଦି ।

ମୋହର ଜୀବନେ ପ୍ରତିଦିନ ଚିନ୍ତାରେ ହୁଏ, 

ଉଦୟ ଅସ୍ତର ଖେଳ

ହାରିବା ଜିତିବା, ଆନନ୍ଦ ବିଷାଦରେ ପଡେ, 

ସଂସାରରେ ଚଳ ଚଂଚଳ ।

ଏ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ହସି ଉପରକୁ, ବଞ୍ଚିବାକୁ

ହେବ, ବଂଚିବି

ମୁହିଁ ଆଶାବାଦୀ, ଶ୍ରମ ଶୋଷଣର ପରିସମାପ୍ତି 

ନିଶ୍ଚିତ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ।