ଏଇଟା କଳିକାଳ

ଯେଉଁଆଡେ ଆଖି ପାଉଛି ମୋହର

ଯାହା ଯାହା ସବୁ ଦେଖେ

କହି ପାରେନାହିଁ ସହି ପାରେନାହିଁ

ମନତଳେ ଛବି ଆଙ୍କେ I

ଯାହାକୁ ଭାବିଛି ଦେବତା ବୋଲି ମୁଁ

ଦେଖେ ମୁଁ ଲମ୍ପଟ ଟିଏ

ଦେବାଦେବୀ ସବୁ ମୁହଁକୁ ଲୁଚାଇ

ଭାସନ୍ତି ସମୟ ସୁଏ I

ଭାବେ ମୁଁ ଯାହାକୁ ଦେବୀଟିଏ ବୋଲି

ଦେଖି ତା ଅସଲ ରୂପ

ଆଖିରୁ ମୋ ଝରେ ଲୁହ ଧାର ଧାର

ହୃଦୟରେ ଭୂମିକମ୍ପ I

କଳିର ସ୍ୱରୂପ ଦେଖି ନଥିଲି ମୁଁ

ଶୁଣିଥିଲି ଯାହା କାନେ

ଦେଖି ଆଜି ସେଇ ଚେହେରା ସବୁକୁ

ତ୍ରସ୍ତ ହୁଏ ମନେ ମନେ I

ଭଲ ପାଇବାର ଖୋଳପା ଭିତରେ

ବ୍ୟଭିଚାର ସବୁ ଦେଖି

କହି ହେଉନାହିଁ ସହି ହେଉନାହିଁ

ଭିଜି ଯାଉଛି ମୋ ଆଖି I