ଏଇତ ଦୁନିଆ

ରାତିର ଅନ୍ଧକାର ମୟ

ଆକାଶ ରୁପି ଛାତ ତଳେ

ଅସହାୟ ଏ ଜୀବନ l

କାକର ଟୋପାର ବର୍ଷାରେ

ଛିଣ୍ଡା କମ୍ବଳର ଉହାଡରେ

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ କେତେ ସପନ ।

ଲଣ୍ଡା ପାହାଡ ରେ

ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛ

ଅନ୍ତରରେ ହା ହା କାର l

ଶୁଖିଲା ପତ୍ରର 

ଖଡ୍ ଖାଡ ଶବଦେ

ଲୁଚେ ଭୋକିଲା ପେଟ ଚିତ୍କାର।

ଚର୍ମ ତଳେ କାହିଁ 

ଢାଙ୍କି ରହିଅଛି

ନର କଙ୍କାଳର ଶରୀର l

ପାଣିଚିଆ ଆଖି

ପଡ଼ିଯାଏ ପତା

ସୁଖିଯାଇ ଲୁହର ଧାର।

ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ

ଛଳନା ସୂତାରେ

ଗୁଁଥିବାକୁ ମନ ବିକଳ l

ନର ରାକ୍ଷସ ର 

ବିକଟାଳ ହାସେ

ବିଦିର୍ଣ୍ଣ ଶିଶୁ ଏ କଂଳ।

ଏଇତ ଦୁନିଆ

ନାଟ ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ

ଅଭିନୟେ ସର୍ବେ ନିମଗ୍ନ l

କେହି ବୁଝେ ନାହିଁ

ବେଦନା କାହାର

ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗାୟିତ ନୟନ ।