ଛଳନା

ଅଭିଶପ୍ତ ଅହଲ୍ୟା ଥିଲି ମୁଁ

  ତୁମ ଆଗ ମନେ ପଲ୍ଲବୀତ ହେଲା

       ଦେହ ପ୍ରାଣ ମୋର ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅନ୍ତର୍ବେଦନାରେ ବିଦିର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା

        ଅନ୍ତର ମୋହର

ଓଠ ଧାରେ ଭାରିଦେଲ,

         ମୁକୁତା ର ଧାର ।

ମିଠା ମିଠା ସପନର ଦରିଆରେ

    ଭାସୁଥିବା ବେଳେ ,

 ଛଳନା ର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଅଙ୍କିଦେଲ

    ମନ ଆକାଶରେ ।

ଭଲପାଇବା ର ମିଛ ଦ୍ୱାହି ଦେଇ

ଖେଳିଗଲ ଜୀବନ କୁ ନେଇ,

ସ୍ବାର୍ଥ ଅନ୍ଧେ ମତ୍ତ ହୋଇ ଛାଡ଼ିଗଲ

ଅନ୍ଧକାରେ ମୋତେ ଠେଲିଦେଇ।

ତୁମ ନୟନର ଗବାକ୍ଷ ରେ 

ତୋଳି ଥିଲି ଘର,

ଭାଙ୍ଗିଦେଲ ପଦାଘାତେ

ମୋର ଛୋଟ ବାଲିଘର ।

ତଥାପି ଏ ହୃଦୟେ,

ଥିବ ସ୍ନେହ ,ଭଲପାଇବା ର

ଜିଇଁ ଥିବା ଯାଏ ମୁଁ ଥିବି ତୁମର

ଖାଲି ଯେ ତୁମର ।