ନିଦ

ଆଖି ପଲକରେ

ଘର ତାର,

ନୟନ ମୁଦିଲେ

ଅଗଣାରେ ପାଦ ଥାପି

ଥିରି ଥିରି ଆସେ ।

ସେ ଆସିଲେ,

ସଂସାରର ମୋହ, ମାୟା

ଇର୍ଷା, ଦ୍ୱେଷ,ଅହଂକାର

ଯାଏ ଅପସରି

ଚିତ୍ତ, ମନ ,ଆତ୍ମା

ଶାନ୍ତ,ସରଳ ବାଧ୍ୟ ଶିଶୁଟି ପରି

ଚାଲେ ତା ପଥ ଅନୁସରି ।

 

ସେ ଆସିଲେ,

ଆଲୋକର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

କଳା ମେଘର ଚାଦର ତଳେ,

ଘୋଡ଼ି ହୋଇ ଶୋଇଯାଏ,

ଅନ୍ଧକାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆକାଶର 

ବଗିଚାରେ ଚିକ ମିକ ତାରକାର

ପୁଷ୍ପ ଫୁଟିଯାଏ ।

ସେ ଆସିଲେ,

ସଂସାରର ସବୁସୁଖ

ଫେରିଆସେ ପରିରାଇଜ

ରାଜକୁମାରୀର ରୂପ ନେଇ

ପୁଣି କେବେ

ତୁ ଟୁଆଁ ,ଟୁଇଁ ଆଉ ବାଘମାମୁଁର

ରୂପ ଝଲକେଇ ।

ସେ ଆସିଲେ,

ଜୀବନରେ ବାସ୍ତବତା ଆସେ

ଶରୀରରେ ତେଜ ପ୍ରକାଶେ

ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳେ

ସପନର ଚଲାପଥ ପ୍ରସରେ,

ଆଉ ଶାନ୍ତିର ମଳୟ 

ଶିରା ପ୍ରଶିରାର କୋଣ ଅନୁକୋଣେ

ବହଇ ସଧୀରେ ।