ଏହା କି ମାନବିକତା

ଦେବାଦେବୀ ପୂଜି ଲଭଇ ପୁତ୍ରଟେ,

ଆଉ ଦିଏ ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା ।

ବୃଦ୍ଧ ଅବସ୍ଥାରେ ପୁତ୍ରଟି ମୋହର,

ନିଶ୍ଚୟ କରିବ ରକ୍ଷା ।।

ଏଇ କଥା ଚିନ୍ତି ବିଚରା ବାପଟା,

ପୁଅଟିର ନିଏ ଯତ୍ନ ।

ପୁଅର ଇଚ୍ଛାକୁ କରଇ ପୂରଣ,

ପୁଅଟିକୁ ଭାବେ ରତ୍ନ ।।

ପୁଅ ବଡହୋଇ ହୁଏ ସ୍ୱାର୍ଥପର,

ବାପକୁ ଭାବଇ ବୋଝ ।

ଭୁଲିଯାଏ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଦାନା ଦେଇ,

ବାପ ପିଉଥିଲା ପେଜ ।।

ବାପ ହାତଧରି ଯେଉଁ ପୁଅ ଦିନେ,

ଯାଉଥିଲା ବିଦ୍ୟାଳୟ ।

ସେ ଆଜି ବାପକୁ ଛାଡେ ଆଶ୍ରମରେ,

ଇଏ କେମିତିକା ନ୍ୟାୟ ?

ଯିଏ ଦେଇଥିଲା ଦାନା,କନା,ଶିକ୍ଷା,

ଯିଏ ଥିଲା ପ୍ରାଣଦାତା ।

ତାକୁ ଆଜି ଛାଡ ବୃଦ୍ଧ ଆଶ୍ରମରେ,

ଏହା କି ମାନବିକତା ?