ଦୁନିଆଁ

ଦୁନିଆଁ ତ ଦୁଇ ନିଆଁ

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଆଉ ମଶାଣି

ତା ଭିତରେ ଜୀବନ

ଦେଇ ଚାଲେ ଅନେକ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା l

ଅହରହ ଜଳେ ସେ ନିଆଁରେ

କର୍ମ ପ୍ରବଣତାରେ

ତିକ୍ତ ଅନୁଭବରେ

ମନ ହୁଏ ଅତୀବ କଶାୟ

ଜୀବନ ବିନ୍ଦୁର l

ଚାରିପାଖେ ବୃତ୍ତ ଆଙ୍କୁଥିଲେ ବି

ଭୁଲ ହୋଇଯାଏ ପରିଧିର ସଂଜ୍ଞା

ଜୀବନ ଖାତାରେ ଅଙ୍କ କଷୁ କଷୁ

ଧାରା ପ୍ରୟୋଗରେ ବି l

ଭୁଲ ହୁଏ ସମାଧାନ

ସୂତ୍ର ତ ସାଧନା ଶାଣିତ

ନିର୍ଭୁଲ ଚିରାଚରିତ

ତଥାପି କାହିଁକି ହୁଏ ଏପରି l

ଦୁଇ ସର୍ନିହିତ କୋଣ

ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ

ହୋଇ ବି ପିଟିଦେଲେ

ଅପଵାଦର ନାଗରା l

ଅନେକ ଯାତନା

ଭେଦିଯାଏ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ

ଲୋମ ଉଠେ ଟାଙ୍କୁରି

ହତାଦର ଅନାଦର ପ୍ରତି

ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ l

କି ପରୀକ୍ଷା ଇଏ

ନ ଥାଏ ତ ଟିକେ

ଦରଦୀର ସ୍ୱର

ଯାହାପାଇଁ କୁଛ୍ର ସାଧନା

ସହାନୁଭୂତି ବଦଳରେ l

କରନ୍ତି ହତାଦର

ଯିଏ ନେଉଥିଲେ କୋଳେଇ

ଅବହେଳା ସେମାନଙ୍କୁ

ହୁଏତ ଆଜି ଭୋଗୁ

ସେଇ ପାପର ଫଳକୁ l

କ୍ଷମସ୍ବ ହରି

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଦ୍ୱାହିଦେଇ

ଆଜି ଏ କଷଣ

ଏ ଦୁନିଆଁ ମଞ୍ଚେ ଅଭିନୟ ସାରି

ଦିଅ ସୁଭାଶିଷ 

ଶ୍ରୀପୟରେ ଲୋଟିଯାଉ 

ଜୀବନର ତରୀ |