ଦୁଃଖକୁ ଲୁଚାଇବାକୁ ପଡିବ

ଜୀବନରେ ବେଳେ ବେଳେ ବିତିଲା 

ଅତୀତ ମନେ ପଡ଼ି ଯାଏ 

ସଜଡ଼ା ସଂସାରକୁ ଉଜୁଡ଼ାଇବା ପାଇଁ 

ସବୁବେଳେ ଚେଷ୍ଟା ହୁଏ ।

ଦୁଃଖ ଆସିଲେ ଝରି ଯାଏ ଲୁହ ମାନେନି 

କେବେ କାହାର ବାଧା

କିଛି ସୁଖରେ ମଧ୍ୟ, ବହେ ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ହୋଇ 

ତାହା ତ ପ୍ରକୃତ୍ତିଦତ୍ତ ଶ୍ରଦ୍ଧା ।

ଦୁଃଖ ପରସ୍ଥିତି ଯେବେ ଉପସ୍ଥିତ ହୁଏ 

ଲୁହ ବହେ ଆପେ ବହୁତ 

ହସକୁ ଲିଭେଇ ଦେଇ ଲୁହ ମନଟାରେ 

ଭରେ କେତେ ଆହତ ।

ଏକାନ୍ତରେ ଯେତେ ବେଳେ ଝରକା ପଟେ 

ଚାହେଁ ଶରୀରର ଆଖି,

ସାରା ସଂସାରକୁ ବୁଝିପାରେ ତାହା ଯାହା 

ଘଟେ ତାହା ସବୁ ଦେଖି ।

ଦୁଃଖରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡିଲେ ଦୁର୍ବଳତା ପଶେ,

ଚଲାପଥେ ହୁଏ ବାଟବଣା 

ଅଜଣା ରାଇଜରେ ବିଚରଣ କରି ଭୂଲି 

ଯାଏଁ ନିଜ ପରିଚୟ ଠିକଣା ।

ସାହାସ ରହିଲେ ଜୀବନ୍ୟାସ ପରି ମନରେ 

ଆସଇ ସହିବାର କଥା

ସେ ପରସ୍ଥିତିରେ ହୃଦୟରେ ବଳ ଦେଇ 

ପାରେ ଅକୁହା ଭରସାର ଗାଥା ।

ସମସ୍ତ ଇଛା ତ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ନାହିଁ, ଦୁଃଖ ତ 

ଆସିବ, ସହିବାକୁ ତାକୁ ପଡିବ

ଆଖି କହିପାରେ ମନର ଭାଷାକୁ, ତେଣୁ 

ବେଦନାକୁ ଲୁଚାଇବାକୁ ପଡିବ ।