ଦୁଃଖ ତୁମେ ଜାଣନା

ସମସ୍ତ ଦୁଃଖର ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଜମାଟ ହେଲାଣି ଏ ହୃଦୟରେ

ଅନେକ ଭାବନା ପରେ ବି

ଆସେନା କବିତା,

କିଏସେ କେଜାଣି ହୋଇଛି ଠିଆ

କଲମର ମୁନ ସମ୍ମୁଖରେ,,,,,,।

ଭାବି ପାରେନା ମୁଁ ଅନେକ ଚିନ୍ତାରେ

ତୁମେ ନୁହଁ ତ ସେହି ଦିନର ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଯେଉଁ ଦିନୁ ମୁଦ୍ରିତ ଅଛି

ଏ ହୃଦୟର ଜ୍ୱାଳା ମୁଖ,,,,,,।

ନିଶ୍ଚୟ ଚାଲିବ କଲମ

ଯେବେ ତୁମେ ଉଦଭାଷିତ ହେବ

ଆଗ୍ନେୟଗିରିର ଲାଭା ପରି ମୋ

ସାହିତ୍ୟର ପାହାଡ଼ରେ,,,,,,,।

ଦୂରେଇ ଯାଇଛ ତ ଯାଅ ତୁମେ

ସେଥିପାଇଁ ଦୁଃଖ ନାହିଁ ତିଳେ

ଫେରିବ ତ ତୁମେ ପଥଚାରୀ ହୋଇ

ଭାଷାର ରାଜ ରାସ୍ତାରେ,,,,,,,।

ଫେରିବା ପଥକୁ ଚାହିଁ ବସିଅଛି

କାହିଁ କେତେ ଦିନୁ କଲମ ଧରି,,,,।

ଆଖିରୁ ଦୂରେଇ ଗଲେ

କବିତା କି ଆସେ ଭାବନାର ପରିସରେ

ତୁମେ ତ ଦୂର, ମୁଁ ବି ଦୂର

କେମିତି ଆସିବ କବିତା ଏ ଭାବନାର

ଏତିକି ଜାଣନା ତୁମେ ମୁଁ ଯେ ତୁମର

ଏ ବିରହ ବ୍ୟଥାରେ ପ୍ରିୟା 

ଦୋହଲି ଯାଏ ହୃଦୟ ମୋର।।