ଦରିଆ କୂଳେ ପ୍ରିୟା

ଦରିଆ କୂଳେ ପ୍ରିୟା ବସିଛି ମୁଁ ଏକା

ଆଖି ଖୋଜେ ତତେ ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା,

ମାନେ ତୁ ପଡୁଛୁ ଲୋ ହୋଇ ମୋର ସ୍ମୃତି

ମୋ ପ୍ରେମ ପାଉଣା ପ୍ରିୟା ରହିଗଲା ବାକି ।

ତୋ କଥା ଭାବୁଛି ଲୋ ସଞ୍ଜ ରୁ ସକାଳ

ତୋ ପାଇଁ ଦିନେ ମୁଁ ହୋଇ ଯିବି ପାଗଳ,

ବିରହ ଯାତନାରେ ଅଛି ଯେଉଁ ଦରଜ

ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଋଣୀ କରି ଦେଲୁ କରଜ ।

ଦରିଆର ଜୁଆରକୁ ବସି ମୁଁ ଗଣୁଛି

ଜୁଆର ଦରିଆର ପ୍ରେମେ ବନ୍ଧା ଅଛି,

ତୋ ଆଖି ଚାହାଣି ପ୍ରିୟା ମନର ଭାଷା

କହିଲୁ ନି ଖୋଲି କଲୁ ଲୋ ନିରାଶା ।

ଦେଖାଯାଏ ଚେହେରା ଲୁହ ତ ଦିଶେନା

ଅନ୍ତରେ ମୁଁ ଚାପିଛି ଅନ୍ତର ଯାତନା,

ଯେତେ ଥାଏ ନିବିଡ଼ତା ସେତେ କି ବାଧା

ସପନ କି ଆମର ଲୋ ରହି ଯିବ ଅଧା ।

ସ୍ମୃତି ମୋର ତୁ ଲୋ ତୁ ଭବିଷ୍ୟତ

ପ୍ରେମ ଆମ ଚିରନ୍ତନ ପ୍ରେମ ହିଁ ସାସ୍ୱତ,

ସାକ୍ଷୀ ଏଇ ଦରିଆ ସାକ୍ଷୀ ଏଇ ଜହ୍ନ

ତୁ ମୋ ନିଶ୍ବାସ ତୁ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ ।