ଧୋକା

ଫିକା ପଡ଼ିଯାଏ ଏ ପ୍ରେମ ପୀରତି ଚିନ୍ନ କରଇ ବନ୍ଧୁତା,     ଦିଗହରା ହୁଏ ଥିଲା ଯେ ପ୍ରେରଣା ଆସେ ଅସୁମାରୀ ଚିନ୍ତା ।

କୋମଳ ଚିତରେ ଧମନୀ ର ସ୍ୱର କମ୍ପି ଉଠେ ଆସେ ଜୁର,   କୋହେ ଭାର କଣ୍ଟେ ଗୋପନ ଆଲାପେ ଉଠେ କ୍ରନ୍ଦନ ରୋଲ ।

ମୌଣ ଚାହାଣି ସୁରା ସରା ପାନେ ବାଖଣେ ନିଜର କଥା,    ଅଧୁରା କାହାଣୀ ଥିଲା ତା ସପନେ ବୋଲେ ଟିକେ ଦେ ମଥା ।

ମନର ବେଦନା ସହି ପରେ ନାହିଁ ଦିବା ମିଶି ପ୍ରତିଖେଣେ,      ମନୁ ପାସରି ନୁହଇ ସହଜ ପ୍ରେମ ଅଟେ ବିଚକ୍ଷଣ ।