ଦଗଦଗିଆ ଜଗନ୍ନାଥ

ଓଡିଆଙ୍କ ଇଷ୍ଟ ତୁହି ପରା ପ୍ରଭୁ

    ଜଗତର ଜଗନ୍ନାଥ

କେଉଁ ଦୋଷ ଆମେ କରିଦେଲୁ କହ

    କରୋନା ଜଗିଛି ପଥ ?

ଡରି ଡରି ନିତି ବଞ୍ଚୁ ଅଛୁ ଆମେ

    ନିଜରଙ୍କୁ କରି ପର

ତଥାପି ଥମୁନି କାଳ ରାତ୍ରୀ ଏଠି

    ଛୁଟୁଛି ଲହୁର ଧାର ।

ଦଗାଦିଆ ତତେ କହେ ଏ ସଂସାର

    ନଥିଲି କାରଣ ଜାଣି

ଏତେରେ କପଟ କାହାଠୁ ଶିଖିଲୁ

   ଭକତ ଦୁଃଖ ନଶୁଣି ?

ଷାଠିଏ ପଉଠି ଖାଉଛୁ ନିଇତି

  ଭୋକେ ରହି ନାହୁଁ ଦିନେ

କିପରି ବୁଝିବୁ କ୍ଷୁଧାର ଜ୍ୱାଳା ତୁ

   କଣ ରଖିଛୁ ତୋ ମନେ ?

ଭକତ କାନ୍ଦୁଛି ବନ୍ଦୀ ଘରେ ରହି

   ହସୁଛୁ ତୁ ତୋ ଦେଉଳେ

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଏମିତି କରିବୁ

   ସୁଖରେ ନରଖି ତିଳେ ।

ସାରା ବିଶ୍ୱ ଯଦି ଲୋପ ପାଇଯିବ

   ପୂଜିବ କିଏ ରେ ତତେ,

ଭୋକର ଯନ୍ତ୍ରଣା ସେବେ ତୁ ବୁଝିବୁ

   ଲୁହର ମୂଲ୍ୟ ବି କେତେ ?

କରୋନାର ଶେଷ ତୋ ପାଖରେ ଅଛି

   ତଥାପି ହସୁଛୁ ଦେଖି

କେତେ ଆଉ ଅନାଥ କରିବୁ କହ

   କରୋନା ସଂସାରେ ରଖି ?

ସୃଷ୍ଟିର ବିନାଶ ଯଦି ଚାହୁଁ ଅଛୁ 

  ଥରକରେ ଦେ ତୁ ମାରି

ଏମିତି ରୋଗରେ ଛଟ ପଟ ହୋଇ

   ବାଧୁଛି ସଭିଙ୍କୁ ଭାରି ।

ଅଧା ଗଢା ହେଲୁ ଛଳନା କରି ତୁ

   ସେବି ବ ଭାବି ସଂସାର

ଭକତ ସେବାର ଫାଇଦା ଉଠେଇ

    ଦେଲୁ ଭଲ ଉପହାର ।

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ପରା ହିସାବ ରଖୁଛୁ

   ଇଏ କଣ ତୋର ନ୍ୟାୟ ?

ହାତରେ ନ ମାରି ଭାତରେ ମାରୁଛୁ

    ହୃଦୟରେ ଭରି ଭୟ ।