ଏଠି ସପନ ଦେଖିବା ମନା

ଏଠି ସପନ ଦେଖିବା ମନା ! 

କାହାକୁ କହିବି ଆପଣାର ବୋଲି

ସ୍ବାର୍ଥରେ ଅନ୍ଧ ଏ ସହର

ଏଠି ମଳୟରେ ବି ମରଣର ବାସ୍ନା

ପାଣି ତ ଲାଗଇ ଜହର ।

ଏଠି ଭଲ ଚିନ୍ତା କଲେ ମନ୍ଦ ଉପହାରେ 

ଦୁନିଆ ଦିଏଠି ବର୍ସନା

ଅଖାଡୁଆ ପୁଣି ଗାଲେଇ କହିବେ

ଏତେ ରଙ୍ଗ ଆଉ ଦେଖାନା

ଏଠି ସପନ ଦେଖିବା ମନା ! 

ପାଦେ ପାଦେ ଏଠି ଛନ୍ଦି ହୋଇଯାଏ

ବୃଥା ବୁଢିଆଣୀ ଘର

ନିଜେ ନିଜକୁ ପରିଚୟ ଦେବା

ଲାଗୁଛି ଭାରି ଡର!

ଅତି ବିଶ୍ବାସର ସମ୍ପର୍କୀୟ ପୁଣି

ଦିଏ ବିଷପୂର୍ଣ୍ଣ ଯାତନା

ରଙ୍ଗହୀନ ଲାଗେ ବଗିଚାର ଫୁଲ

ନାହିଁ ତ କାହାରି ବାସନା

ଏଠି ସପନ ଦେଖିବା ମନା !