ବାର୍ତ୍ତା ଏଇ ଜୀବନର

କେତେ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନ ଆମର , ଲୋଭରେ ସବୁତ ସରେ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭଲ ପାଇବାକୁ ନିଜର କରି ମଣିଷ ଏଠି ମୋରେ ।

ଛଟ ଥିଲି ମୁହିଁ ସାଥି ପିଲା ମେଲେ ଖେଳୁ ଥିଲି ବାଲିଘର

ପାପ କର୍ମ କରି ପୁଣ୍ୟ ମନେ କରେ ଏ ସବୁଥିରେ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ବଞ୍ଚିତ କର ।

ଅପ କର୍ମ କରି ଭୂଲ ନାହିଁ କେବେ ନଦିଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା କହାକୁ

ନିଜ ହସି ଦେଇ ଆନକୁ ହସାଓ ଭୂଲ ନାହିଁ କେବେ କାହାକୁ ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଦିନେ ଏ ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭିବ ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ

ଭଲ କର୍ମ କରି ଆଖି ବୁଜି ଦେଲେ ଲୋକେ ରଖିଥିବେ ମନେ ।

ସାତ ଜନମର ଅନ୍ତ ଘଟି ଆଜି ପାଇଚୀ ମଣିଷ ଜନମ

ପ୍ରଭୁ ଦୟାକର ମୋତେ ତୁମଚରଣରେ ଥାଉ ମୋର ମନସ୍କାମ।