ଦେବତ୍ୱର ମୃତ୍ୟୁ ମା’-ତୋ ଭସାଣି

ତୁ ଚାଲି ଯାଉଛୁ ମାଁ,

ତତେ ଧୂପ,ଦୀପ,ନୈବେଦ୍ୟ,

ତା ଠାରୁ ବଡି

ସମର୍ପଣ ଭକ୍ତି ବଳି ଦେଲି 

ଏଇ ଦେଖ, 

ବୁଲା ଷଣ୍ଡମାନଙ୍କର

ତୋ ଭସାଣିରେ 

ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି ଉତ୍ପାତ-------!

ତୁ ପୁଣି ଫେରିବୁ 

ଭୁବନ ମୋହିନୀ ରୂପେ 

ହେଲେ 

ତୋ ଫେରିବା ଯାକେ 

କିଏ ? ହେବ ସାହା ଭରସା

ଗର୍ଭସ୍ଥ କନ୍ୟାଭ୍ରୁଣ ସହ କଲେଜ ପଢୁ ଥିବା କନ୍ୟା ,ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କର,

ଏଠି କିଏ ବାଦ ପଢୁ ନାହାନ୍ତି ରାକ୍ଷାସତ୍ୱର ଦୌରାତ୍ମ୍ୟରୁ,

ତୋ ଫେରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 

ଏସିଡ କଣ ଏମିତି ଫିଙ୍ଗୁଥିବେ 

ଆମ ମୁହଁରେ

ବୁଲା ଷଣ୍------------------!!

ତୁ ପରା ମାଁ,

ଚୁପ ଚାପ ସହି ଯାଉଥିବୁ,

ତୋ ଭସାଣି

କଣ ପୁଣି 

ଦେବତ୍ୱର ମୃତ୍ୟୁ

ରାମ ହୋଇ ଯିଏ ଜାଳି ଥିଲା ରାବଣ

ସେ ତ ଆମ ଗଳି ଶେଷର ଧୋବା

ତା ହେଲେ 

ରାମ କେବେ ଫେରିବେନି 

ମାଆ ଜଗଦମ୍ବା ----------!!!

©®କାଶ୍ୟପ,

ରାୟଗଡା ।