ଢେ଼ଙ୍କି ଆଜି କାନ୍ଦୁଛି

ଓଡ଼ିଶା ର ପ୍ରତି ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଆଜି 

ସଂସ୍କୃତି ବିହୀନ ହୋଇଛି,

ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କର ପ୍ରିୟ ବସ୍ତୁ ସିଏ 

ସଭିଙ୍କର ମନ ମୋହିଛି ।

ପ୍ରତିଟି ଘରେ ସେ ପ୍ରିୟ ପରିଚିତ 

ସଭିଙ୍କୁ ସନେହେ ବାନ୍ଧେ,

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଢେ଼ଙ୍କିର ପାହାର 

ଘରେ ଘରେ ଆଜି କାନ୍ଦେ ।

ଶୀତୁଆ ରାତିର ପାହାନ୍ତାରେ ହେଉ 

ଅବା ହେଉ ଧୁ ଧୁ ଖରାବେଳ,

କର୍ଣ୍ଣେ ବାଜୁ ନାହିଁ ତା' ପାହାର ସ୍ୱର 

ଆଜି ଖାଁ-ଖାଁ ଲାଗେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ।

ଗାଆଁ ର ପ୍ରତିଟି ମାଁ-ବୋହୂଙ୍କୁ ସେ 

ଆପଣା ସନେହେ ବାନ୍ଧେ,

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଢେ଼ଙ୍କିର ପାହାର 

ଘରେ ଘରେ ଆଜି କାନ୍ଦେ ।

ଧାନର ଛାଲିକୁ ଦୁଇ ଫାଳ କରି 

ଚାଉଳ ଉତ୍ପନ୍ନ କରେ,

ସେହି ଛାଲି "ଚଷୁ" ନାମରେ ନାମିତ 

ପ୍ରତି ପୁରେ ପ୍ରତି ଘରେ । 

ସେଥିରୁ ବାହାରେ "ବଗଡ଼ା" ଚାଉଳ

ତାକୁ ମାଁ ସରାଗେ ରାନ୍ଧେ,

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଢେ଼ଙ୍କିର ପାହାର 

ଘରେ ଘରେ ଆଜି କାନ୍ଦେ ।

"ଢେ଼ଙ୍କି ଦେ ଦୁଲୁକେଇ ଲୋ ସମା କୁଟେ ଧାନ"

ଭଳି ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଗୀତ,

ତାକୁ ନେଇ କେତେ ଢଗଢମାଳି ଯେ

ଆଜି ଲୋକମୁଖେ ଗୁଞ୍ଜରିତ ।

ନୂଆପୀଢ଼ି ପାଇଁ ଅଦ୍ଭୁତ ହୋଇବ 

ସେ ଝୁମିବେନି ଢେ଼ଙ୍କି ନାଦେ,

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଢେ଼ଙ୍କିର ପାହାର 

ଘରେ ଘରେ ଆଜି କାନ୍ଦେ ।

 

ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଏ ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗରେ 

ତା'ର ଅସ୍ତିତ୍ବ ଆଉ ନାହିଁ,

ଧାନପେସା କଳ କବଳେ ଜଗତ 

ଲୋକେ ବା ବୁଝନ୍ତେ କାହିଁ !

ଅଜଣା ଅଲୋଡ଼ା ହୋଇବି ମନକୁ 

ସନେହ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧେ,

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ଢେ଼ଙ୍କିର ପାହାର 

ଘରେ ଘରେ ଆଜି କାନ୍ଦେ ।