ଡାକ୍ତରାଣୀ ହେବି

ପ୍ରଥମ କରି ମୁଁ ସ୍କୁଲ ଯାଇଥାଏ

ଲାଗୁଥାଏ ଭାରି ଖୁସି ,

ଆହୁରି ଅନେକ ସହପାଠୀ ସେଠି

ଶ୍ରେଣୀରେ ଥାଆନ୍ତି ବସି

ପିଲାଙ୍କୁ କିଛିଟା ମଜାକଥା କହି

ଶିକ୍ଷକ ପଚାରିଦେଲେ ,

"ତୁମରି ଭିତରୁ କିଏ କ'ଣ ହେବ

କୁହ ପିଲେ-ବଡ଼ ହେଲେ "

କିଏ କହିଲା-"ସେ ଗାଡ଼ି ଚଳାଇବ"

କେ କହିଲା-"ହେବି ଚାଷୀ" ,

କେତେକ କହିଲେ-"ଦୋକାନ ଖୋଲିବୁ

ବିକିବୁ ଜିନିଷ ବେଶୀ "

ମୁଁ କହିଲି -"ହେବି ଡାକ୍ତର ଗୋଟିଏ

କରିବି ଲୋକଙ୍କ ସେବା ,

ଅଉଷଧ ଦେଇ ଭଲ କରିଦେବି

ରୋଗ ଯାହାଥିବ ଅବା "

"ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ଝିଅ ଡାକ୍ତର ହୋଇବ"

କଥାଟା ପ୍ରଘଟ ହେଲା ,

ଖାଇବା ଛୁଟିରେ ଭିଡ଼ ଜମାଇଲେ 

ଉପର ଶ୍ରେଣୀର ପିଲା

କିଏ ଦେଲା ମୋତେ ଚକୋଲେଟ ଆଣି

ପିଜୁଳି କେ ଦେଲା ପୁଣି ,

କିଏ କହିଲା-"ତୁ ଡାକତର ହେଲେ

ପଇସା ନେବୁନି ଗଣି "

"ଆମକୁ ଦେବୁଟି ମାଗଣା ଔଷଧ

ଜର ହୋଇବ ତ ଯେବେ ,

ଏଡ଼େ ବଡ଼ ଛୁଞ୍ଚି ଫୋଡ଼ି ଦେବୁନି ଲୋ

ଅମାନିଆ ହୋଇ କେବେ "

ମୁଁ କହିଲି-"ହେଉ ,ସେ କଥା ଦେଖିବି

ଡାକତର ହେଲା ପରେ ,

ଆଗ ବାପାଙ୍କୁ ଏ ଡାକ୍ତର ହୋଇବା

କଥାଟା ପଚାରି ସାରେ "

ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ପଚାରିଲି

ବାପାଙ୍କୁ ମୁଁ ସେଇ କଥା ,

"ଡାକ୍ତର ହୋଇକି ଭଲ କରିବି ମୁଁ

କେବେ ରୋଗୀଙ୍କର ବ୍ୟଥା

ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣାରେ ଖେଳୁଥିଲା 'ରମୁ'

ପଡ଼ିକି ଛାଡ଼ିଲା ରଡ଼ି ,

ବାପାଙ୍କ ସହିତ ଆସି ଦେଖିଲି ତା'

ଆଣ୍ଠୁ ଯାଇଅଛି ଛିଡ଼ି

କେ କିଛି କହିବା ଆଗରୁ ଧାଇଁକି

ଘରୁ ମୁଁ ମଲମ ଆଣି ,

ଧୂଳି ପୋଛି ରମୁ ଖଣ୍ଡିଆ ଉପରେ

ବୋଳିଦେଲି ତତକ୍ଷଣି

ବାପା ଦେଖି ଭାରି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ

କହିଲେ-"ଏଇଟା ସେବା ,

ଝିଅ ମୋ ଏବେଠୁ ଡାକ୍ତରାଣୀ ପରା

ଶୁଣି କେ ନ ହୁଅ କାବା

ଅଳପ ବହୁତ ଯାହା ବି ପାରୁଛ

କରିଲେ ଅନ୍ୟର ହିତ ,

ସେଥିରେ ଠାକୁର ଖୁସି ହେବେ ନିଶ୍ଚେ

ଏ କଥାଟି ଅଟେ ସତ

ବାପାଙ୍କ କଥାକୁ ଧ୍ୟାନ ରଖି ମୁହିଁ

ସେ ଦିନୁ ଏ କାର୍ଯ୍ୟେ ରତ ,

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯିବା ପ୍ରଥମ ଦିନର

ସ୍ମୃତିଟି ଲାଗେ ଜୀବନ୍ତ