ଦାଦନର ଉପଦେଶ

ଦା ଦାସାନୁଦାସ  କି

             ନୁହେଁ  ମୁଁ'  ଗୋତି  ଶ୍ରମିକ,

ଦାଦାଗିରି କରି

             ମାରେନି  ପେଟର  ଭୋକ  l

ଦାନାର୍ଥେ  ଚତୁର୍ଥୀ

             ନାହିଁ  ମୋର  କେବେ ଆଶା,

ଦାୟିତ୍ୱ  ଆମର

             ହେବା ନାହିଁ  ଲୋକହସା  l

ଦାଉ କି  ସାଧୁଛି

            ଅଜଣା  ଅଚିହ୍ନା  ରୋଗ,

ଆସି  ଲଗାଇଲା

            ସବୁଠାରେ  କଳାଦାଗ  l 

ପେଟ  ପାଇଁ   ନାଟ

             ସାଜିଲା  ବଇରୀ  ଆମ,

ସବୁ   ହେଲା   ବନ୍ଦ

             ବନ୍ଦ  ହେଲା  ଯେତେ  କାମ l

ଯାହା ଯେତେ   ଥିଲା

              ସରିଗଲା  ଖାଉ ଖାଉ,

ଘର ମୁହାଁ  ହେଲୁ      

              ବଢିଗଲା  ରୋଗ  ଭାଉ  l

ପେଟ  ବିକଳରେ  

             କରୋନାରୁ   ବଞ୍ଚିବାକୁ,

ଓଡିଶା  ଫେରିଲୁ

              ଯାଇଥିଲୁ   ଖଟିବାକୁ  l

କରୋନା  ଭୟରୁ

              ବେଶୀ  ଅଟେ  ମାରାତ୍ମକ,

ଦାଦନ  କହିଲେ

              ଲାଗୁଛି ଜୀବନ  ଧିକ  l

ଦ ଦୟା ଦେଖି ତୁମ

             ଭାବୁଥିଲୁ  ଭାରି  ଭଲ,

   ଓଡିଶାକୁ ଡାକି 

             କଟା ଘା' ରେ  ଚୂନ ଦେଲ l

ଦୟନୀୟ  ସ୍ଥିତି

             କାହାକୁ  ଅବା  କହିବୁ,

କିଏ ବା  ବୁଝିବ

             ମରିଲେ  ପଛେ  ମରିବୁ  l

ନିଜ  ଲୋକ  ଯଦି

             ଦାଦନ  ବୋଲି  କହିବ,

କଷ୍ଟ  ଲାଗୁଅଛି

             କିପରି  କୋହ  ସହିବ l

ଦରିଆ   ସଦୃଶ୍ୟ

             ଅଟେ ଆମ  ମନୋବୃତ୍ତି,

ଘୃଣା  ସବୁ କଲେ

             କଷ୍ଟ  ଲାଗୁଅଛି  ଅତି  l 

ଦଇବ  ଆମକୁ 

             ଦେଇଛି  ଦୁଃଖ  ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା,

ଘୋର  ବିପତ୍ତିରେ

              କରୁଅଛ  ଲୋକହସା  l

ନ ନ ଦେଇ  ଯନ୍ତ୍ରଣା

              ସଭିଏଁ  ଏକାଠି  ମିଶି,

ସବୁ ତ'  ଓଡ଼ିଆ

             ଆମେରେ  ଓଡ଼ିଆବାସୀ l

ନ  କାମ   କରିଲେ

              ଖାଇବାକୁ   ମିଳିବନି,

ବଡ ବଡିଆଙ୍କ

              ଗାଡି  ଜମା  ଗଡିବନି  l

ଆମ  ଠାରୁ  ନେଇ

              ତୁମେ  ସବୁ  ବଡ  ଲୋକ,

ସାହାଯ୍ୟ ନ  କରି

              ରହୁଅଛ  ହୋଇ  ମୂକ  l

ନମସ୍ତେ  କରୁଛୁ  

              ଶୁଣ  ମୋ'  ଭଉଣୀ ଭାଇ,

ପେଟ  ପାଇଁ   ନାଟ

              ଖଟୁଛୁ  ଶ୍ରମିକ  ହୋଇ l  

ନ  ଦିଅରେ  କିଛି

              ଆଶ୍ୱାସନା  ଖାଲି  ଦିଅ,

ରୋଗକୁ  ଦୂରେଇ

             ରୋଗୀକୁ  ଯେ ଭଲ ପାଅ l

ନ ଜାଣି  ଏପରି

             କହିବାଟା  ଠିକ  ନୁହେଁ,

ବିପଦେ   ସାହାଯ୍ୟ

             ସବୁବେଳେ  ମନେ  ରହେ l

ଦାଦନ, ଦାଦନ

             କାହାକୁ  କୁହ  ଦାଦନ,

ଦାଦନ  ରକ୍ତରେ

             ଓଡିଶା  ଆଜି  ମହାନ  l