ଦ୍ୱେତ କବିତା-କର ଧରି କରେ ଅଳି

କର ଧରି କରେ ଅଳି,

ତରତର ହୋଇ ନ ଯାଅ ଚଳି ଗୋ

ହୃଦ ବ୍ୟଥା ପଡ଼ିଲାଣି ବଳି...ରାଧିକେ ଗୋ ।

ଆସ ମୋ ପାଶରେ ବସ,

ହାସ ପରିହାସେ ମନକୁ ତୋଷ ଗୋ

ଚିତ୍ତ ଚିନ୍ତା ଯେତେ କରି ଶେଷ ରାଧିକେ ଗୋ ।

ଭେଟ ତ ନୋହୁଛି ନିତି,

ତୁମ ବିନା ଛାତି ହୁଏ କରତି ଗୋ

ଆଜ ଦିବ୍ୟାନନ୍ଦେ ଯିବା ମାତି ରାଧିକେ ଗୋ ।

ଚାହିଁ ତୁମ ଚନ୍ଦ୍ରାନନ,

ମୁରଲୀ ତାନରେ ମୋହିବି ମନ ଗୋ

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବ ବୃନ୍ଦାବନ ରାଧିକେ ଗୋ ।

       

ଶୁଣ ହେ ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର,

ତୁମକୁ ତ ଜଣା ସବୁ ହୁନ୍ଦର ହେ,

ହେଳେ ଟେକିଛ ପରା ମନ୍ଦର ମୋହନ ହେ ।

ମନ ଭୁଲାଣିଆ କଥା,

ଶୁଣାଇ ବିଗାଡ଼ି ଦିଅଟି ମଥା ହେ

ମୋତେ ଜଣା ତୁମ ଚତୁରତା ମୋହନ ହେ ।

ତୁମ ପ୍ରେମେ ପଡ଼ି ବନ୍ଧା,

ଗୋପପୁର ସାରା ରଟୁଛି ନିନ୍ଦା ହେ

ଏବେ ତୁଟାଅ ଅଡ଼ୁଆ ଧନ୍ଦା ମୋହନ ହେ ।

ଯଦି ମୋଠାରେ ଶରଧା,

ଖୋଲି କହିଦିଅ-'ମୋ ପ୍ରିୟା ରାଧା' ହେ

ଆଉ ନ ଥିବ ମିଳନେ ବାଧା ମୋହନ ହେ ।