ଚକାନୟନ -୯

ଆହେ ଚକାନୟନ

ଶୁଣ ଦେଇ ମନ

କୋରନା ଭୟକୁ

କର ସମାପନ ॥

ପାଦ ହୁଏ ଅଥୟ

ଛାତି ଯାଏ ଥରି

ଶୁଭୂନି କି ଜଗନ୍ନାଥ

ନ ଶୁଣ ଗୁହାରୀ ॥

କେତେ ମୁଣ୍ତ ନେବ

ମଶାଣୀ କୁ ସତେ

ଭାବିପାରୁନି ମୁଁ

ହେଲ ଏପରି କେମନ୍ତେ ॥

ସବୁ ତ ଶୁଣୁଛ

ସବୁ ତ ଜାଣୁଛ

ତଥାପି କାହିଁକି

ମଉନ ରହିଛ ॥

ତୁମ ବଡଦାଣ୍ତ

ଲାଗେ ଖାଲି ଖାଲି

ଭଲ କି ଲାଗୁଛି ପ୍ରଭୁ

ଭକତଙ୍କୁ ଭୂଲି ॥

ଅନାଥଙ୍କ ନାଥ ତୁମେ

ଆହେ ମୋ ଜଗନ୍ନାଥ

ତୁମ ବିନା କିଏ ଉଦ୍ଧାରିବ

କୁହ ପ୍ରଭୂ ଶୁଣିବେ ଭକତ ॥

ଉଦ୍ଧାର କର ହେ ପ୍ରଭୂ

ଏ ମହାମାରୀରୁ

ତୁମ ନାମ ଗାଇ ବିଶ୍ବ

ଜୀବଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରୁ॥