ଛୁଞ୍ଚି

ଲୌହ ପଦାର୍ଥରୁ ତିଆରି

        ଏଇ ଛୁଞ୍ଚିଟି ହୁଏ

ପ୍ରତି ଘରେ ଘରେ ଏ ଛୁଞ୍ଚି 

        ଶୋଭା ପାଉଣ ଥାଏ ।

ଦିଆସିଲି କାଠି ପରିକା

       ସିଏ ଛୋଟିଆଟିଏ

ଆଗରେ ତାହାର ମୂନଟି

        ପଛେ କଣାଟି ଥାଏ ।

ସେ କଣା ବାଟରେ ସୂତାକୁ

         ନର ଭର୍ତ୍ତି କରଇ

ଚିରା ଫଟା କାଜ ବୋଦାମ

       ଖାତା କରେ ସିଲେଇ ।

ଛୋଟ ବଡ ସରୁ ମୋଟା ବି

          ଛୁଞ୍ଚି ରହିଛି କେତେ

ହେଲେ ଗୋଟେ ରଙ୍ଗ ତାହାର

      କଣା ଗୋଟାଏ ସତେ ।

ଅତି ସରୁ ଛୁଞ୍ଚି ସାହାଯ୍ୟେ

      କାଜ ବଟମ ହୁଏ

ମୋଟା ଲମ୍ବା ଛୁଞ୍ଚି ହୋଇଲେ

     ଗନ୍ଥା ସିଲେଇ ହୁଏ ।

ସିଲେଇ ମେସିନ ଦେହରେ

        ଛୁଞ୍ଚି ଲାଗିଣ ଥାଏ

କେତେ କିସମର ସିଲେଇ

        କି ସୁନ୍ଦର ହୁଏ ।

ମୋଚିଟିଏ ସୂତା ଛୁଞ୍ଚି ବି

     ପାଖେ ରଖି ସେ ଥାଏ

ସିଲେଇ ସେ କରି ଦିଅଇ

         ଛିଣ୍ଡି ଯାହାର ଯାଏ ।

ନିଜ ପେଟ ସିଏ ପୋଷନ୍ତି

         ପରିବାର ଚଳାନ୍ତି

ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏ ନର

         ଉପକୃତ ହୁଅନ୍ତି ।

ତଥାପି ଏ ନର ତାହାଙ୍କୁ

     ଛୋଟ ନଜରେ ଦେଖେ

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଛାତି ଫୁଲେଇ

       ଦାଣ୍ଡେ ଚାଳଇ ସୁଖେ ।

ତାଙ୍କ ପାଇ ମାନ ସମ୍ମାନ 

       ରହେ ତାଙ୍କ ଖାତିରି 

ମୋଚି ଦରିଜି କହି ତାହାଙ୍କୁ 

     କରେ ସେ ବେଖାତିରି ।

ପେଟ ପୋଷିବାରେ କୌଣସି 

     କାମ ଛୋଟ ନୁହଁଇ 

ଚୋରୀ ଦାରୀ ଖଣ୍ଟ ତସ୍କର

      କଳଙ୍କରେ ମରଇ 

ମନେ ପଡେ ପିଲା ଦିନରେ

         ସୂତା ଛୁଞ୍ଚିକୁ ଧରି

ବଡ ପିଲା ଖାତା ସିଲେଇ 

       କଲେ ଆସୁଛୁ ଫେରି ।

ସୂତା ଛୁଞ୍ଚିରେ ଫୁଲ ଗୁନ୍ଥଇ

      ମାଳୀ ଖୁସି ମନରେ

ଭକତଟି କିଣି ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ 

     ଦିଏ ପ୍ରଭୁ ଗଳାରେ ।

ଛୁଞ୍ଚିରେ ସୂତାକୁ ଲଗାଇ 

     ମାଳି କେତେ ଗୁନ୍ଥନ୍ତି 

ତାହାକୁ ବିକିରି କରି ସେ

      ଗୁଜୋରାଣ ମେଣ୍ଟାନ୍ତି ।

ଛୁଞ୍ଚି ସାହାଯ୍ୟରେ ହାତରେ

         ନର ଚିତା କୁଟାନ୍ତି

କଣ୍ଟା କାଚ ଗୋଡେ ପଶିଲେ

        ଛୁଞ୍ଚି ଦ୍ବାରା କାଢନ୍ତି ।

ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଲେ ମାନବ

       ଡାକ୍ତରଖାନା ଯାନ୍ତି 

ଇଞ୍ଜେକସନ ଛୁଞ୍ଚି ସାହାଯ୍ୟେ

         ସିଏ ନେଇ ଥାଆନ୍ତି ।

ମଧୁମେହ ପରୀକ୍ଷା ବେଳରେ

      ରକ୍ତ ଯେବେ ଦିଅନ୍ତି 

ବିନା ଛୁଞ୍ଚିରେ କି କୁହ ତ

         ସିଏ ରକ୍ତ ନିଅନ୍ତି ।

ଛୁଞ୍ଚି ସାହାଯ୍ୟରେ ନାରୀଟି

        କାନ ନାକ ଫୋଡଇ

ଗହଣା ଲଗେଇ ସଜେଇ

        ସୁନ୍ଦର ସେ ଦିଶଇ ।

ଛୁଞ୍ଚିର ମହିମା ଲେଖିଲେ

     ରାତି ମୋର ପାହିବ

ନା କବିତା ଲେଖା ସରିବ

     ପୋଷ୍ଟ ହୋଇ ପାରିବ ।

ଛୋଟ ହୋଇଲେ ବି ଛୁଞ୍ଚିଟି

        ଉପକାରୀ ଅଟଇ

ଏଇ ଛୁଞ୍ଚି ପାଇଁ ମଣିଷ

          ଉପକୃତ ହୁଅଇ ।