ଛଳନାର ପରିଣାମ

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନେ କଳା ରାତି ଏକ

         ଦୁଃଖଦେଇ ଚାଲିଗଲ,

ଅମା ଅନ୍ଧକାର କାହିଁକି କେଜାଣି

         ଜୀବନେ ମୋ ଭରିଦେଲ |

ତୁମରି ଉପରେ କେତେ ଯେ ଭରସା

         ତୋଳିଥିଲି ମନେ ମନେ,

ଦେଖିଥିଲି ସ୍ବପ୍ନ ଆଗାମୀ ଦିନର

        ଭରି ପ୍ରୀତି କେତେ ପ୍ରାଣେ |

କଥା ଦେଇଥିଲ ଜୀବନରେ କେବେ

        ହାତ ମୋର ଛାଡିବନି,

ରଖିଲନି କିଛି ମୂଲ୍ୟ ସେ କଥାର

        ଥରେ ହେଲେ ଭାବିଲନି |

କେଉଁ ଦୋଷ ଦେଖି ପର କଲ ମୋତେ

        ଖୋଜି ମୁଁ ପାଉନି କିଛି,

ହୃଦୟ ଭରି ମୁଁ ଭଲ ପାଉଥିଲି

        ଏବେ ବି ପ୍ରୀତି ରହିଛି |

ବିଶ୍ୱାସ କରି ମୁଁ ତୁମରି କଥାରେ

        ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଲି,

ଵୁଝି ମୁଁ ନଥିଲି ତୁମରି ଛଳନା

        ବିଶ୍ୱାସରେ ଭାସିଗଲି |

ତୁମରି ଭାଷାରେ ରଙ୍ଗ ଭରିଥିଲ

        ଭୁଲାଇବା ପାଇଁ ମୋତେ,

ଏବେ ସବୁ ଫିକା କରିଦେଲ ତୁମେ

        କଟୁ ଲାଗେ ସବୁ ସତେ |

ଏତେ କଥା ଯଦି ଥିଲା ତୁମ ମନେ

        ମୋତେ ଥରେ ଭାବିଲନି,

ଝିଅଟିଏ ମୁଁ ଯେ କେମିତି ବଞ୍ଚିବି

        ହୋଇ ଏକ କଳଙ୍କିନୀ |

ତୁମେ ସିନା ପୁଅ ଦୁନିଆରେ କେହି

       ତୁମ ଦୋଷ ଦେବେ ନାହିଁ,

ସମାଜରେ କିନ୍ତୁ ଝିଅଟିଏ ପରା

       ରହିବ ବାଛନ୍ଦ ହୋଇ |

ସରଗଟା ଆଉ ଭଲ ଲାଗୁନାହିଁ

       ମୋ ପାଇଁ କି ସତେ ମ୍ଳାନ,

ତୁମ ଛଳନାରେ ଜୀବନର ସୁଖ

       ହୋଇଛି ମୋ ଅବସାନ |