ଛଳନା-୨

ଛଳନା ଗୋଟିଏ  କୁଆଁରୀ କନିଆଁ

  ମୋହିନୀ ତାହାର ନାଆଁ 

ଓଢ଼ଣୀ ତଳେ ସେ ହସେ କିରି କିରି 

   ସଭିଙ୍କୁ କରେ କିମିଆ ।

କଳା ସୁନିପୁଣା  ମହାବିଦ୍ୟା ସିଦ୍ଧା

   ଅଦ୍ଭୁତ ତା ଠାଣି ମାଣି

ସଂଗୋପିତ ତାର ମନ ଅଭିଳାଷା

   ସହଜେ ନହୁଏ ଜାଣି ।

ଗୋପ ନଗରୀର ଦୂତି ଚାରୁକେଶୀ

   ସମ୍ମୋହନ ପାରଙ୍ଗମା

ହେଉ ଯୁଦ୍ଧ ଅବା ପ୍ରେମ ସୋହାଗରେ

  ହାରି ଶିଖି ନାହିଁ ଜମା ।

ବେଶ ପରିପାଟୀ ଅଙ୍ଗ ଭଙ୍ଗୀ ତାର

  ମନକୁ କରେ ମୋହିତ

ମଧୁର ଆତ୍ମିକ ବଚନେ ନିମିଷେ

  କରିପାରେ ସର୍ବେ ବଶ ।

ହାସ୍ୟ ଲାସ୍ୟ ପ୍ରେମ ନୃତ୍ୟ ଗୀତ ଛନ୍ଦ

  ପାକକଳା ସିଦ୍ଧ ହସ୍ତା

କଳ ଓ କୈ।ଶଳେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସାଧନ

  ଛଳନାର ପରିଭାଷା ।

ଓଢ଼ଣା ଖୋଲିଲେ ଫିଟିଯାଏ ଯେବେ

  ଭାନୁମତୀ ଦେବୀ ପେଡ଼ି

ଖୋଲେ ଛଳନାର ମୁଖ ଛଦ୍ମବେଶ

  ଭଲମନ୍ଦ ହୁଏ ଜାଣି ।