ଚାଷୀକୁ ମିଳେନା ଝିଅ

 

ଚାଷୀ ମଣିଷର ଆଖିରେ ତ ଲୁହ 

        ବାହାଘର ହେବା ପାଇଁ |

ଚାଷ କରେ ବୋଲି ଝିଅ ନ ମିଳଇ 

        ଏମିତି କିମ୍ପା ଗୋସାଇଁ ||

ଝିଅ କହୁଥାଏ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର 

          ଚାଷ କରୁଥିବା ପୁଅ |

ହୋଇଥିବ ଯଦି ସରକାରୀ ବାବୁ 

       ନିଶ୍ଚେ ବାହା ହେବି କୁହ ||

ଝିଅ ମାଆ କହେ ବେକାରିଆ ବୋଲି 

         ବିଲରେ ନିତି ଖଟୁଛି |

ବାପା ତାର କହେ ଏଟା ଅଳସୁଆ 

        ଦେଵି ନାହିଁ ଝିଅ କିଛି ||

ତାହାରି ଭାଇର ଭାରି ଟାଣ ପଣ 

       କହେ ଗାଉଁଲିଆ ବୋଲି |

ଚାଷ ଛଡା ତାକୁ କିଛି ଆସେ ନାହିଁ 

        ମରିବ ସେ ଝୁରି ଝୁରି ||

କର୍ମ ଭଗବାନ କର୍ମ ହିଁ ଜୀବନ 

          ତୁମେ ପ୍ରଭୁ କହିଅଛ |

ଆଜି ଯଦି ମୁହିଁ ଚାଷ କରୁଅଛି 

        ଇଏ କେମିତିକା ପାପ ||

ସମସ୍ତଙ୍କ ପେଟେ ଆହାର ଦେଉଛି 

       ଭାବେ ମୁହିଁ କରେ ପୁର୍ଣ୍ୟ |

ବାହା ନହେଇକି ଅବାଡୁଅ ଥିବ 

       ଆଉ ପୁଣି କେତେ ଦିନ ||

 

ଜୟ କିଷାନର ନାରା ପଡେ ହୁରି 

         କିଛି ପୁଣି ଲାଭ ନାହିଁ |

ମିଛରେ ସଭିଏଁ ସବାସ କହନ୍ତି 

       ଦୁଃଖ କେହି ବୁଝେ ନାହିଁ ||

ହୃଦୟ ଦୁଃଖକୁ ଛାତିରେ ଚାପିକି 

         ରଖିଥିବି କେତେ ଦିନ |

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ଜଗତର ନାଥ 

         କର କିଛି ସମାଧାନ ||