ଜହ୍ନରାତି

ଫୁଲର ମହକ ଭାସିଆସୁଥିଲା

ବସନ୍ତର ଅଗମନରେ,ମୁହଁ ସଞ୍ଜବେଳେ

ପ୍ରିୟାସହ ଦେଖା ହେଲା ବାଣୀ ବିହାରରେ

ଅଳସୀ ଆଖିରେ ତାର ମୃଦୁ ଇସାରା

ବୁଲିଯିବା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡଗିରି ଆଡେ !

ପ୍ରିୟାର ସାଥେ ଚାଲିଗଲି ଖଣ୍ଡଗିରି

ସେତେବେଳେ ଆକାଶର ଜହ୍ନ

ତୋଫା ହୋଇସାରିଥାଏ

କାଞ୍ଚନ ଗଛ ମୂଳେ ବସିଗଲୁ ଦେହକୁ

ଦେହ ଲଗେଇ, ଆଉ ମାତିଗଲୁ

ପ୍ରେମ ଆଳାପରେ !

ଗୋରା ମୁହେଁ ତାର ପଡିଯାଉଥିଲା

ନହୁଲି ଚନ୍ଦ୍ରମାର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା

ସତେ ଯେପରି ଲାଗୁଥିଲା

କେଉଁ ଏକ ରାଜକୁମାରୀ ମୋ କୋଳରେ

ଢ଼ଳେଇ ପଡିଛି ସୁଖ ନିଦ୍ରା ପାଇଁ !

ସେଦିନର ସ୍ମୃତି ଆଜିବି ମନ ମଧ୍ୟରେ

ଲହରୀ ମାରି ଚେତେଇ ଦିଏ

ଅତୀତର ଭଲପାଇବାକୁ !