ଭୋକ

ଭୋକ ଅଟେ ବନ୍ଧୁ ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର

              ନେପଥ୍ୟରେ ରହିଥାଏ

ବିନା ଅନଳରେ ବିନା ଶବବ୍ଦରେ

               ଅନ୍ତରକୁ ଜାଳିଦିଏ !

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ଅତି ଭୟଙ୍କର

               ଅଦୃଶ୍ୟରେ ସିଏ ଆସେ

କେତେବେଳେ ସିଏ କାହାକୁ ଗ୍ରାସିବ

              ଯାଏ ପୁଣି କାହା ପାଶେ !

ଭୋକର ଚାବୁକ ପ୍ରହାର ଖାଇକି

                ଦୁନିଆରେ ଯିଏ ବଞ୍ଚେ

ସେହି ଏକା ଜାଣେ ଭୋକର ଦହନ

                କେତେ କଷ୍ଟ ତାକୁ ଲାଗେ !

ଦୁଃଖୀ, ଅସହାୟ ମଣିଷ ଯେତେକ

                 ଭୋକକୁ ଭଲ ସେ ଚି଼ହ୍ନନ୍ତି

ତାର କାଳରୂପ କେତେ ଭୟଙ୍କର

                  ସହଜରେ ସିଏ ଜାଣନ୍ତି !

ଭୋକ ବିନା କିଏ ଛୁଆକୁ ବିକଇ

                  ଆମ୍ବ ଟାକୁଆକୁ ଖାଏ

ଭୋକର ଦାଉରୁ ତ୍ରାହି ପାଇବାକୁ

                  କିଏ ପୁଣି ପ୍ରାଣ ଦିଏ ।