ଦୁଃଖି ମଣିଷର ଅକୁହା କଥା

ଜଗତ କରତା ଜଗତର ନାଥ 

   ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ |

କେଉଁ ଜନମରେ ପାପ କରିଥିଲି 

  ଦେଉଅଛ ମୋତେ ଦୁଃଖ ||

ସତ କହୁଥିଲେ ପୁଣ୍ୟ ମିଳେବୋଲି 

    ଲେଖା ଅଛି ପୁରାଣରେ |

ସତ କହି ଆଜି କଷ୍ଟ ମୁଁ ଯେ ପାଏ 

    ଏହି ବଡ଼ ଦୁନିଆରେ ||

ପିଲାବେଳେ ମୁହିଁ ପଢୁଥିଲି ଦିନେ 

     ଅନ୍ୟାୟ କରିବା ପାପ |

ଦେଖୁଅଛି ନିତି ଆଖି ଯେ ମୋହର 

   କେତେ ସତ କେତେ ମିଛ ||

ଗରିବ ବୋଲିମୁଁ ପାଏନି ସମ୍ମାନ 

   କରନ୍ତି ମୋତେ ତ ଥଟ୍ଟା |

ଏମିତି ଜୀବନ ଦେଲ କାହିଁ ପାଇଁ 

    ହୁଏ ମୁହିଁ ଲୋକ ହସା ||

ଅନ୍ୟାୟ କରିକି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ 

    ହେଉନାହିଁ ମୋର ଠାରେ |

ଶିକ୍ଷାଦାନ କରି ଯେତେ କଷ୍ଟ କଲେ 

    ଉଚିତ ମୂଲ୍ୟ ନମିଳେ ||

କେବେ ଶୁଣେ ଗାଳି ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟ କରି 

     ହୃଦୟରେ ହୁଏ କଷ୍ଟ |

ମନ କଥା ମନେ ରଖିଯାଉଥାଏ 

    ନହୋଇ ମୁହିଁତ ବ୍ୟସ୍ତ || 

ଏମିତି ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ନଦିଅ ଯେ ତୁମେ 

    ଆଉ କାହା ଜୀବନରେ |

ଏତିକି ବିନତି  କରୁଛି ମୁଁ ଅଳି

   ଦୋଷ ନଧରିବ ବାରେ ||