ଚାରୋଟି କବିତା

       -ଭଗ୍ନାଂଶ-

ମିଶାଣ ଫେଡା଼ଣ ଗୁଣନ ହରଣ

    ଯେବେ ଶିଖିଗଲି ମୁହିଁ

ବାପା ଶିଖାଇଲେ ଭଗ୍ନାଂଶ ବସାଇ

   ଲବହର ପାଠଥୋଇ

   ପରିମେୟ ସଂଖ୍ଯା ଏଇ

ପ୍ରକୃତ ହେଉ କି ଅପ୍ରକୃତ ପୁଅ

   ନ ଶିଖିଲେ ହେବ କାହିଁ?

      -ଶୀତଋତୁ-

ଶୀତଋତୁ ଯେବେ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଲା

   ମରତର ପୃଷ୍ଠେ ଦେଖ

କୃଷକର ମନ ଉଚ୍ଛନ ହୋଇଲା

   ନ ହୋଇ କେବେ ବିମୁଖ

   କ୍ଷେତରେ ପରିବା ସୁଖ

ଧାନକୁ ଖଳାକୁ ପରିବା ହାଟକୁ

   ବୋହିକି ଭୁଲିଛି ଦୁଃଖ।

   &nbs

Advertisement

p; -କୃଷକର ଖଳା-

ଖଳାକୁ ଭାବିକି ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ଘର

   ଭକ୍ତି ଓ ନିଷ୍ଠାର ସହ

ଶୌଚ୍ଚତା ମନରେ ଅର୍ଘ୍ଯ ଢାଳୁଅଛି

   ଭକ୍ତିର ଭାବନା ସହ

   ଯିଏ କହୁ ରହରହ

ନିଜେ ଖାଇକରି ଏ ସାରା ବିଶ୍ବକୁ

   ଯୋଗାଉଛି ନୁହେଁ କୁହ?

       -ସ୍କୁଲପିଲା-

ଯିବି ନାହିଁ ବାପା ଆଜି ବିଦ୍ଯାଳୟ

   ଶୀତଟା ବହୁତ ହେଉଛି

ବାପା କଅଁଳେଇ କହିଲେ ପୁଅରେ

   ମାଡ଼ କି ପିଠିରେ ବାଜିଛି

   ବାଆଁରେଇ କିଆଁ କହୁଛି

ପେଖନା ନ କରି ବାହାରି ପଡି଼ଲା

   ଲୁହ ଝରଝର ଝରୁଛି।