ବସୁଧା

      

  

ବସୁଧା ଖୋଳି ନଅର ତୋଳି

ଖୁସିରେ ରହେ ନର

ତାହାର କୋଳେ ଫସଲ ଫଳେ

ଭୋକକୁ କରେ ଦୂର ।

ବିଶ୍ଵ ସକଳ ଅସନା ଜଳ

ଶୋଷଇ ହସି ହସି

ସ୍ୱଚ୍ଛ ନିର୍ମଳ ମଧୁର ଜଳ

ଦିଅଇ ଦିବା ନିଶି ।

କେତେ ଯେ ବଡ଼ ବଣ ପାହାଡ଼

ରଖିଛି ସିଏ ଧରି

କେତେ ଯେ ହ୍ରଦ ହୋଇ ଆହ୍ଲାଦ

ଯାଏ ତା'ଦେହେ ଝରି ।

ଜନମ ନେଇ ଛଇଁଲୁ ଭୂଇଁ

ନେଲା କୋଳେଇ ସିଏ

ଦିବସ ଅନ୍ତେ ଶୋଉରେ କ୍ଲାନ୍ତେ

ସେ ସୁନ୍ଦର ଶେଯଟିଏ ।