ବସନ୍ତର ଚିଠି

ପ୍ରକୃତି ରାଣୀର         ସମୟ ଚକ୍ରରେ

           ଋତୁ ଟି ପରିବର୍ତ୍ତନ

ବର୍ଷକରେ ବାର             ମାସ ହୁଅଇ ଟି

         ଛଅ ଋତୁ ଭାଇ ଜାଣ ।

ଦୁଇ ମାସ କରେ       ଏକ ଋତୁ ଭୋଗ

            ପ୍ରକୃତିର ଅବଦାନ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ବର୍ଷା        ଶରତ, ହେମନ୍ତ

            ଶୀତ, ବସନ୍ତ ପ୍ରଧାନ ।

ବସନ୍ତ ଲେଖୁଛି          ଶୀତକୁ ଚିଠି ଯେ

         ଜାଣିବ ହେ ବଡ଼ଭାଇ

ତୁମ ଭୋଗ ବେଳେ          ଶୀତର ଦାଉରୁ

            ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ।

କମଳ ଚଦର             ସାଲ, ସିଉଟର

          ଜ୍ୟାକେଟ ଓ ମଫଲର

ସବୁ ଲୋଡି ଲୋକେ       ଆଦରୀ ନିଅନ୍ତି

              ଲୋଡ଼ା ଉତ୍ତାପ ନିଆଁର ।

ଭେଲାବାନ୍ଧି ଲୋକେ          ନିଆଁ କୁ ତାପନ୍ତି

           ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହରୁ ବେଳେ

ବୃଦ୍ଧା ଅବା ଯୁବା            ପାଣିକୁ ଡରନ୍ତି

         ଶୌଚ ସ୍ନାନ କଲାବେଳେ ।

ମୋର ଭୋଗ ହେବ           ମାଘ ଫାଳଗୁନ

                 ମଧୁର ମହକ ବାସ

ମଳୟ ବତାସେ               ଜନମନ ଜିଣି

               କରେ ମୁହଁ ହସହସ ।

ନବ ପଲ୍ଲବିତ                  କୁସୁମ କାନନ

               ବସନ୍ତର ଆଗମନ

ଆମ୍ବ ବଣରେ ଯେ             କୋକିଳ ରାବଇ

                  କୁହୁ କୁହୁ କରିତାନ  ।

ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର                ଅମର ପ୍ରେମର

           ମୋ ଭାଗେ ହୁଏ ବଣ୍ଟନ

ହୁଏ ଦୋଳଜାତ           ଅବୀର ଖେଳନ୍ତି

              ଜଗତ ଭକତ ଜନ ।

ବସନ୍ତ ରାହାସ              କେଳି କୁଞ୍ଜବନେ

            ଅବୀରେ ହୁଏ ମଣ୍ଡନ

ନାନା ଜାତି ଫୁଲ           ନବ ପଲ୍ଲବିତ

              ମୃଦୁ ମଳୟ ପବନ ।

ବସନ୍ତର ଚିଠି               ପଢ଼ିସାରି ଶୀତ

            ଖିଲିଖିଲି ହୋଇ ହସେ

ଆର ବରଷକୁ              ଦେଖିବା ପରଖି

            ଜଗିବାକୁ ହେବ ବର୍ଷେ ।