ବସନ୍ତର ଆଗମନେ

ବସନ୍ତର ଆଗମନେ ପ୍ରକୃତି କାନନେ 

ପତ୍ରଝଡ଼ା ଦିଏ ଏଠି ରକ୍ତ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା 

ମନ୍ଦ ସମୀରଣର ମୃଦୁ ଲହରୀରେ 

ହରିନିଏ ଶରୀରର ଯାବତୀୟ ପୀଡା l

ଶାନ୍ତ ସୁଶୀତଳ ହୁଏ ପ୍ରକୃତିର କୋଳ

ନଥାଏ ନିଦାଘ କି ନଥାଏ ଶୀତ 

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ଫୁଲେ ହୋଇ ସଜବାଜ 

ପ୍ରକୃତି ଭାଷଇ ଏଠି ଆସିଛି ବସନ୍ତ l

ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ ପ୍ରକୃତିର ସୁଷମାରେ 

ଜାତି ଜାତି ଫୁଲ ଆଉ ଫଳର ସମ୍ଭାର

ଚୂତ ଡାଳରେ ବସି କୋଇଲି କୁହାଟଇ 

ଭାସି ଆସେ ମଳୟରେ ତା'ର ମଧୁ ସ୍ୱର l

ମହକରେ ଯାଏ ଭରି ନଗରଠୁ ପୁର ପଲ୍ଲୀ 

ପ୍ରକୃତି କାନନେ ଆମ୍ବ ବଉଳର ବାସ୍ନା 

ଶାନ୍ତ କରେ ମନପ୍ରାଣ ମହୀ ହୁଏ ଆବରଣ 

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତିରେ ଉଦିତ ନିଶାକର ଜ୍ୟୋସ୍ନା l

ନଥାଏ ମେଘର ଦେଖା ରବି କର ତେଜ ମୁଖା 

ଚଉଦିଗେ ବିରାଜଇ ନିର୍ମଳ ଆକାଶ 

ପ୍ରକୃତିର ଅବକାଶେ ନୀରବତା ଯହିଁ ଭାସେ

ଋତୁରାଜ ଆଗମନେ ଶାନ୍ତ ପରିବେଶ l

ବୃକ୍ଷ ତରୁ ଲତା ଗଣ ନବପଲ୍ଲବରେ ମଣ୍ଡି 

ଜନମନ ପୁଲକିତେ କରନ୍ତି ହରଣ 

ନବ ଉଦ୍ଦୀପନା ଘେନି ନର ପଶୁ ପକ୍ଷୀ କୀଟ 

ଚଳନ୍ତି ଭାସ୍ଵରେ କରି ନବ ଗୁଞ୍ଜରଣ l

ମଧୁ କାଳେ ମହୀ କୋଳେ ଏ ଜଗତବାସୀ

ପ୍ରକୃତି କାନନେ ସର୍ବେ ଲଭନ୍ତି ପ୍ରଶାନ୍ତି 

ମଧୁମକ୍ଷି ଗୁଞ୍ଜରଣ କରଇ ଚିତ୍ତ ହରଣ 

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଡାଳରୁ ଡାଳକୁ ଭ୍ରମନ୍ତି l

ଅନ୍ନ ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟରେ ଧରା ହୋଇଉଠେ ଆତ୍ମହରା 

ନଥାଏ ମଧୁକାଳେ କ୍ଷୁଧାର ପ୍ରାବଲ୍ୟ 

ସୁଖରେ ଜଗତବାସୀ ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ପରକାଶି 

ସକଳ ବାଧାରୁ ଲଭନ୍ତି ମୁକ୍ତିର କୈବଲ୍ୟ l

ଛଅ ଋତୁ ମଧ୍ୟେ ସାର ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ 

ଫାଲ୍ଗୁନ, ଚୈତ୍ର ମାସ ନାମ ଅଟେ ବେନି 

ଏ ଧରା ବକ୍ଷରେ ଧିରେ ଆସେ ଅବତରି 

ପଲ୍ଲୀପ୍ରକୃତିର ଭବ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଘେନି l